λυπητερός
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek λυπητερός (lupēterós). By surface analysis, λυπη- (stem of λυπώ (lypó)) + -τερός (-terós).[1][2]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]λυπητερός • (lypiterós) m (feminine λυπητερή, neuter λυπητερό)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | λυπητερός (lypiterós) | λυπητερή (lypiterí) | λυπητερό (lypiteró) | λυπητεροί (lypiteroí) | λυπητερές (lypiterés) | λυπητερά (lypiterá) | |
| genitive | λυπητερού (lypiteroú) | λυπητερής (lypiterís) | λυπητερού (lypiteroú) | λυπητερών (lypiterón) | λυπητερών (lypiterón) | λυπητερών (lypiterón) | |
| accusative | λυπητερό (lypiteró) | λυπητερή (lypiterí) | λυπητερό (lypiteró) | λυπητερούς (lypiteroús) | λυπητερές (lypiterés) | λυπητερά (lypiterá) | |
| vocative | λυπητερέ (lypiteré) | λυπητερή (lypiterí) | λυπητερό (lypiteró) | λυπητεροί (lypiteroí) | λυπητερές (lypiterés) | λυπητερά (lypiterá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λυπητερός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λυπητερός, etc.)
Derived terms
[edit]References
[edit]- ^ λυπητερός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
- ^ λυπητερός - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)