λειπόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /leː.pó.me.nos/ → /liˈpo.me.nos/ → /liˈpo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /leː.pó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/

Participle

λειπόμενος • (leipómenos) m (feminine λειπομένη, neuter λειπόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of λείπω (leípō)

Declension

First and second declension of λειπόμενος; λειπομένη; λειπόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λειπόμενος leipómenos	λειπομένη leipoménē	λειπόμενον leipómenon		λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō		λειπόμενοι leipómenoi	λειπόμεναι leipómenai	λειπόμενᾰ leipómena
Genitive		λειπομένου leipoménou	λειπομένης leipoménēs	λειπομένου leipoménou		λειπομένοιν leipoménoin	λειπομέναιν leipoménain	λειπομένοιν leipoménoin		λειπομένων leipoménōn	λειπομένων leipoménōn	λειπομένων leipoménōn
Dative		λειπομένῳ leipoménōi	λειπομένῃ leipoménēi	λειπομένῳ leipoménōi		λειπομένοιν leipoménoin	λειπομέναιν leipoménain	λειπομένοιν leipoménoin		λειπομένοις leipoménois	λειπομέναις leipoménais	λειπομένοις leipoménois
Accusative		λειπόμενον leipómenon	λειπομένην leipoménēn	λειπόμενον leipómenon		λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō		λειπομένους leipoménous	λειπομένᾱς leipoménās	λειπόμενᾰ leipómena
Vocative		λειπόμενε leipómene	λειπομένη leipoménē	λειπόμενον leipómenon		λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō		λειπόμενοι leipómenoi	λειπόμεναι leipómenai	λειπόμενᾰ leipómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λειπομένως leipoménōs				λειπομενώτερος leipomenṓteros				λειπομενώτᾰτος leipomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.