λειπομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /leː.po.mé.noi̯s/ → /li.poˈme.nys/ → /li.poˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /leː.po.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /li.poˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /li.poˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /li.poˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.poˈme.nis/

Participle

λειπομένοις • (leipoménois)

1. masculine/neuter dative plural of λειπόμενος (leipómenos)