λεβαντίνος

Greek

Etymology

from Italian levante

Pronunciation

• IPA^(key): /le.vanˈdi.nos/

Adjective

λεβαντίνος • (levantínos) m (feminine λεβαντίνη, neuter λεβαντίνο)

1. Levantine

   Synonym: ασίκικος (asíkikos)

Declension

Declension of λεβαντίνος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	λεβαντίνος (levantínos)	λεβαντίνη (levantíni)	λεβαντίνο (levantíno)		λεβαντίνοι (levantínoi)	λεβαντίνες (levantínes)	λεβαντίνα (levantína)
genitive	λεβαντίνου (levantínou)	λεβαντίνης (levantínis)	λεβαντίνου (levantínou)		λεβαντίνων (levantínon)	λεβαντίνων (levantínon)	λεβαντίνων (levantínon)
accusative	λεβαντίνο (levantíno)	λεβαντίνη (levantíni)	λεβαντίνο (levantíno)		λεβαντίνους (levantínous)	λεβαντίνες (levantínes)	λεβαντίνα (levantína)
vocative	λεβαντίνε (levantíne)	λεβαντίνη (levantíni)	λεβαντίνο (levantíno)		λεβαντίνοι (levantínoi)	λεβαντίνες (levantínes)	λεβαντίνα (levantína)

Noun

λεβαντίνος • (levantínos) m (plural λεβαντίνοι, feminine λεβαντίνα)

1. Levantine (a person from the Levant or of Levantine ethnicity).

Declension

Declension of λεβαντίνος

	singular	plural
nominative	λεβαντίνος (levantínos)	λεβαντίνοι (levantínoi)
genitive	λεβαντίνου (levantínou)	λεβαντίνων (levantínon)
accusative	λεβαντίνο (levantíno)	λεβαντίνους (levantínous)
vocative	λεβαντίνε (levantíne)	λεβαντίνοι (levantínoi)