λείβω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *leh₁y-b-. Cognate with Latvian liet (“to pour”), assuming that the -β- is secondary. Latin lībō may have been borrowed from Greek, or comes from another root.^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /lěː.bɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.bo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.vo/

Verb

λείβω • (leíbō)

(transitive) to pour, pour forth
(transitive, intransitive) to pour a libation [with dative ‘to a god’]
(transitive) to let flow, shed
(passive voice) to melt or pine away

Inflection

Present: λείβω, λείβομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λείβω	λείβεις	λείβει	λείβετον	λείβετον	λείβομεν	λείβετε	λείβουσῐ(ν)
	subjunctive	λείβω	λείβῃς	λείβῃ	λείβητον	λείβητον	λείβωμεν	λείβητε	λείβωσῐ(ν)
	optative	λείβοιμῐ	λείβοις	λείβοι	λείβοιτον	λειβοίτην	λείβοιμεν	λείβοιτε	λείβοιεν
	imperative		λεῖβε	λειβέτω	λείβετον	λειβέτων		λείβετε	λειβόντων
middle/ passive	indicative	λείβομαι	λείβῃ, λείβει	λείβεται	λείβεσθον	λείβεσθον	λειβόμεθᾰ	λείβεσθε	λείβονται
	subjunctive	λείβωμαι	λείβῃ	λείβηται	λείβησθον	λείβησθον	λειβώμεθᾰ	λείβησθε	λείβωνται
	optative	λειβοίμην	λείβοιο	λείβοιτο	λείβοισθον	λειβοίσθην	λειβοίμεθᾰ	λείβοισθε	λείβοιντο
	imperative		λείβου	λειβέσθω	λείβεσθον	λειβέσθων		λείβεσθε	λειβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λείβειν				λείβεσθαι
participle	m	λείβων				λειβόμενος
	f	λείβουσᾰ				λειβομένη
	n	λεῖβον				λειβόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔλειβον, ἐλειβόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειβον	ἔλειβες	ἔλειβε(ν)	ἐλείβετον	ἐλειβέτην	ἐλείβομεν	ἐλείβετε	ἔλειβον
middle/ passive	indicative	ἐλειβόμην	ἐλείβου	ἐλείβετο	ἐλείβεσθον	ἐλειβέσθην	ἐλειβόμεθᾰ	ἐλείβεσθε	ἐλείβοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔλειψᾰ, ἐλειψᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειψᾰ	ἔλειψᾰς	ἔλειψε(ν)	ἐλείψᾰτον	ἐλειψᾰ́την	ἐλείψᾰμεν	ἐλείψᾰτε	ἔλειψᾰν
	subjunctive	λείψω	λείψῃς	λείψῃ	λείψητον	λείψητον	λείψωμεν	λείψητε	λείψωσῐ(ν)
	optative	λείψαιμῐ	λείψειᾰς, λείψαις	λείψειε(ν), λείψαι	λείψαιτον	λειψαίτην	λείψαιμεν	λείψαιτε	λείψειᾰν, λείψαιεν
	imperative		λεῖψον	λειψᾰ́τω	λείψᾰτον	λειψᾰ́των		λείψᾰτε	λειψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλειψᾰ́μην	ἐλείψω	ἐλείψᾰτο	ἐλείψᾰσθον	ἐλειψᾰ́σθην	ἐλειψᾰ́μεθᾰ	ἐλείψᾰσθε	ἐλείψᾰντο
	subjunctive	λείψωμαι	λείψῃ	λείψηται	λείψησθον	λείψησθον	λειψώμεθᾰ	λείψησθε	λείψωνται
	optative	λειψαίμην	λείψαιο	λείψαιτο	λείψαισθον	λειψαίσθην	λειψαίμεθᾰ	λείψαισθε	λείψαιντο
	imperative		λεῖψαι	λειψᾰ́σθω	λείψᾰσθον	λειψᾰ́σθων		λείψᾰσθε	λειψᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λεῖψαι			λείψᾰσθαι
participle	m	λείψᾱς			λειψᾰ́μενος
	f	λείψᾱσᾰ			λειψᾰμένη
	n	λεῖψᾰν			λειψᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπολείβω (apoleíbō)
ἐπιλείβω (epileíbō)
καταλείβω (kataleíbō)
συλλείβω (sulleíbō)
ὑπολείβω (hupoleíbō)

Related terms

λείβδην (leíbdēn)
λείβηθρον (leíbēthron)
λιβάς (libás)
λίβηθρον (líbēthron)
λιβηρός (libērós)
λίβος (líbos)
λιβρός (librós)
λίψ (líps)
λοιβαῖος (loibaîos)
λοιβάομαι (loibáomai)
λοιβάσιον (loibásion)
λοιβεῖον (loibeîon)
λοιβή (loibḗ)
λοιβίς (loibís)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “λείβω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 842-3