λανθάνω

Ancient Greek

Alternative forms

• λήθω (lḗthō) — especially in compounds
• λᾱ́θω (lā́thō) — Doric

Etymology

From Proto-Hellenic *lantʰánō, from Proto-Indo-European *lh₂-n-dʰ-, nasal infix present of *leh₂-dʰ-, dental extension of *leh₂- (“to be hidden, be covered”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lan.tʰá.nɔː/ → /lanˈθa.no/ → /lanˈθa.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lan.tʰá.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lanˈtʰa.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lanˈθa.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lanˈθa.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /lanˈθa.no/

Verb

λᾰνθᾰ́νω • (lănthắnō)

1. (active voice) to escape notice
   1. (transitive) escape a person's notice
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 219a:

        ἀλλ’, ὦ μακάριε, ἄμεινον σκόπει, μή σε λανθάνω οὐδὲν ὤν.

        all’, ô makárie, ámeinon skópei, mḗ se lanthánō oudèn ṓn.

        But look again, sweet friend, and see whether you are not deceived in me.

   2. (transitive) to do [with participle or (rarely) infinitive ‘something’] without being noticed [with accusative ‘by someone’]
   3. (intransitive) to do [with participle ‘something’] without knowing it
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.44:

        ὁ Κροῖσος […] ἐκάλεε […] Δία […] ἐπίστιον, διότι οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων

        ho Kroîsos […] ekálee […] Día […] epístion, dióti oikíoisi hupodexámenos tòn xeînon phonéa toû paidòs elánthane bóskōn

        Croesus called on Zeus of the Hearth, because he received the guest into his house and, without knowing it, had been feeding the murderer of his son

2. (active voice) to cause to forget [with genitive ‘something, someone’]
   1. (in compounds, ἐκληθάνω (eklēthánō), ἐπιλήθω (epilḗthō), ἐπιλανθάνομαι (epilanthánomai))
   2. (Epic reduplicated aorist, λέλᾰθον)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.59–61:

        ὅφρα […] Ἕκτορα […] ὀτρύνῃσι μάχην ἐς Φοῖβος Ἀπόλλων
        αὖτις δ’ ἐμπνεύσῃσι μένος, λελάθῃ δ' ὀδυνάων
        αἳ νῦν μιν τείρουσι κατὰ φρένας

        hóphra […] Héktora […] otrúnēisi mákhēn es Phoîbos Apóllōn
        aûtis d’ empneúsēisi ménos, leláthēi d’ odunáōn
        haì nûn min teírousi katà phrénas

        so that Phoebus Apollo can urge Hector to battle,
        breathe strength back into him, and make him forget the aches
        that now distress him in his mind

3. (middle voice) to forget [with genitive ‘something, someone’]
   • 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 1–2:

     Ὦ ἄνα, Λητοῦς υἱέ, Διὸς τέκος, οὔποτε σεῖο
     λήσομαι ἀρχόμενος οὐδ' ἀποπαυόμενος […]

     Ô ána, Lētoûs huié, Diòs tékos, oúpote seîo
     lḗsomai arkhómenos oud’ apopauómenos […]

     O lord, Leto's son, Zeus's child [Apollo], I will never forget you in starting or ending [my song] […]

Conjugation

   Present: λᾰνθᾰ́νω, λᾰνθᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λᾰνθᾰ́νω	λᾰνθᾰ́νεις	λᾰνθᾰ́νει	λᾰνθᾰ́νετον	λᾰνθᾰ́νετον	λᾰνθᾰ́νομεν	λᾰνθᾰ́νετε	λᾰνθᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	λᾰνθᾰ́νω	λᾰνθᾰ́νῃς	λᾰνθᾰ́νῃ	λᾰνθᾰ́νητον	λᾰνθᾰ́νητον	λᾰνθᾰ́νωμεν	λᾰνθᾰ́νητε	λᾰνθᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	λᾰνθᾰ́νοιμῐ	λᾰνθᾰ́νοις	λᾰνθᾰ́νοι	λᾰνθᾰ́νοιτον	λᾰνθᾰνοίτην	λᾰνθᾰ́νοιμεν	λᾰνθᾰ́νοιτε	λᾰνθᾰ́νοιεν
	imperative		λᾰ́νθᾰνε	λᾰνθᾰνέτω	λᾰνθᾰ́νετον	λᾰνθᾰνέτων		λᾰνθᾰ́νετε	λᾰνθᾰνόντων
middle/ passive	indicative	λᾰνθᾰ́νομαι	λᾰνθᾰ́νῃ, λᾰνθᾰ́νει	λᾰνθᾰ́νεται	λᾰνθᾰ́νεσθον	λᾰνθᾰ́νεσθον	λᾰνθᾰνόμεθᾰ	λᾰνθᾰ́νεσθε	λᾰνθᾰ́νονται
	subjunctive	λᾰνθᾰ́νωμαι	λᾰνθᾰ́νῃ	λᾰνθᾰ́νηται	λᾰνθᾰ́νησθον	λᾰνθᾰ́νησθον	λᾰνθᾰνώμεθᾰ	λᾰνθᾰ́νησθε	λᾰνθᾰ́νωνται
	optative	λᾰνθᾰνοίμην	λᾰνθᾰ́νοιο	λᾰνθᾰ́νοιτο	λᾰνθᾰ́νοισθον	λᾰνθᾰνοίσθην	λᾰνθᾰνοίμεθᾰ	λᾰνθᾰ́νοισθε	λᾰνθᾰ́νοιντο
	imperative		λᾰνθᾰ́νου	λᾰνθᾰνέσθω	λᾰνθᾰ́νεσθον	λᾰνθᾰνέσθων		λᾰνθᾰ́νεσθε	λᾰνθᾰνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λᾰνθᾰ́νειν				λᾰνθᾰ́νεσθαι
participle	m	λᾰνθᾰ́νων				λᾰνθᾰνόμενος
	f	λᾰνθᾰ́νουσᾰ				λᾰνθᾰνομένη
	n	λᾰνθᾰ́νον				λᾰνθᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐλᾰ́νθᾰνον, ἐλᾰνθᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλᾰ́νθᾰνον	ἐλᾰ́νθᾰνες	ἐλᾰ́νθᾰνε(ν)	ἐλᾰνθᾰ́νετον	ἐλᾰνθᾰνέτην	ἐλᾰνθᾰ́νομεν	ἐλᾰνθᾰ́νετε	ἐλᾰ́νθᾰνον
middle/ passive	indicative	ἐλᾰνθᾰνόμην	ἐλᾰνθᾰ́νου	ἐλᾰνθᾰ́νετο	ἐλᾰνθᾰ́νεσθον	ἐλᾰνθᾰνέσθην	ἐλᾰνθᾰνόμεθᾰ	ἐλᾰνθᾰ́νεσθε	ἐλᾰνθᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: λήσω, λήσομαι, λήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λήσω	λήσεις	λήσει	λήσετον	λήσετον	λήσομεν	λήσετε	λήσουσῐ(ν)
	optative	λήσοιμῐ	λήσοις	λήσοι	λήσοιτον	λησοίτην	λήσοιμεν	λήσοιτε	λήσοιεν
middle	indicative	λήσομαι	λήσῃ, λήσει	λήσεται	λήσεσθον	λήσεσθον	λησόμεθᾰ	λήσεσθε	λήσονται
	optative	λησοίμην	λήσοιο	λήσοιτο	λήσοισθον	λησοίσθην	λησοίμεθᾰ	λήσοισθε	λήσοιντο
passive	indicative	λήσομαι	λήσῃ	λήσεται	λήσεσθον	λήσεσθον	λησόμεθᾰ	λήσεσθε	λήσονται
	optative	λησοίμην	λήσοιο	λήσοιτο	λήσοισθον	λησοίσθην	λησοίμεθᾰ	λήσοισθε	λήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		λήσειν			λήσεσθαι		λήσεσθαι
participle	m	λήσων			λησόμενος		λησόμενος
	f	λήσουσᾰ			λησομένη		λησομένη
	n	λῆσον			λησόμενον		λησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: λελήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	λελήσομαι	λελήσῃ, λελήσει	λελήσεται	λελήσεσθον	λελήσεσθον	λελησόμεθᾰ	λελήσεσθε	λελήσονται
	optative	λελησοίμην	λελήσοιο	λελήσοιτο	λελήσοισθον	λελησοίσθην	λελησοίμεθᾰ	λελήσοισθε	λελήσοιντο
					middle
infinitive					λελήσεσθαι
participle	m				λελησόμενος
	f				λελησομένη
	n				λελησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔλησᾰ, ἐλησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλησᾰ	ἔλησᾰς	ἔλησε(ν)	ἐλήσᾰτον	ἐλησᾰ́την	ἐλήσᾰμεν	ἐλήσᾰτε	ἔλησᾰν
	subjunctive	λήσω	λήσῃς	λήσῃ	λήσητον	λήσητον	λήσωμεν	λήσητε	λήσωσῐ(ν)
	optative	λήσαιμῐ	λήσειᾰς, λήσαις	λήσειε(ν), λήσαι	λήσαιτον	λησαίτην	λήσαιμεν	λήσαιτε	λήσειᾰν, λήσαιεν
	imperative		λῆσον	λησᾰ́τω	λήσᾰτον	λησᾰ́των		λήσᾰτε	λησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλησᾰ́μην	ἐλήσω	ἐλήσᾰτο	ἐλήσᾰσθον	ἐλησᾰ́σθην	ἐλησᾰ́μεθᾰ	ἐλήσᾰσθε	ἐλήσᾰντο
	subjunctive	λήσωμαι	λήσῃ	λήσηται	λήσησθον	λήσησθον	λησώμεθᾰ	λήσησθε	λήσωνται
	optative	λησαίμην	λήσαιο	λήσαιτο	λήσαισθον	λησαίσθην	λησαίμεθᾰ	λήσαισθε	λήσαιντο
	imperative		λῆσαι	λησᾰ́σθω	λήσᾰσθον	λησᾰ́σθων		λήσᾰσθε	λησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λῆσαι			λήσᾰσθαι
participle	m	λήσᾱς			λησᾰ́μενος
	f	λήσᾱσᾰ			λησᾰμένη
	n	λῆσᾰν			λησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔλᾰθον, ἐλᾰθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλᾰθον	ἔλᾰθες	ἔλᾰθε(ν)	ἐλᾰ́θετον	ἐλᾰθέτην	ἐλᾰ́θομεν	ἐλᾰ́θετε	ἔλᾰθον
	subjunctive	λᾰ́θω	λᾰ́θῃς	λᾰ́θῃ	λᾰ́θητον	λᾰ́θητον	λᾰ́θωμεν	λᾰ́θητε	λᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	λᾰ́θοιμῐ	λᾰ́θοις	λᾰ́θοι	λᾰ́θοιτον	λᾰθοίτην	λᾰ́θοιμεν	λᾰ́θοιτε	λᾰ́θοιεν
	imperative		λᾰ́θε	λᾰθέτω	λᾰ́θετον	λᾰθέτων		λᾰ́θετε	λᾰθόντων
middle	indicative	ἐλᾰθόμην	ἐλᾰ́θου	ἐλᾰ́θετο	ἐλᾰ́θεσθον	ἐλᾰθέσθην	ἐλᾰθόμεθᾰ	ἐλᾰ́θεσθε	ἐλᾰ́θοντο
	subjunctive	λᾰ́θωμαι	λᾰ́θῃ	λᾰ́θηται	λᾰ́θησθον	λᾰ́θησθον	λᾰθώμεθᾰ	λᾰ́θησθε	λᾰ́θωνται
	optative	λᾰθοίμην	λᾰ́θοιο	λᾰ́θοιτο	λᾰ́θοισθον	λᾰθοίσθην	λᾰθοίμεθᾰ	λᾰ́θοισθε	λᾰ́θοιντο
	imperative		λᾰθοῦ	λᾰθέσθω	λᾰ́θεσθον	λᾰθέσθων		λᾰ́θεσθε	λᾰθέσθων
		active			middle
infinitive		λᾰθεῖν			λᾰθέσθαι
participle	m	λᾰθών			λᾰθόμενος
	f	λᾰθοῦσᾰ			λᾰθομένη
	n	λᾰθόν			λᾰθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: λᾰ́θον, λᾰθόμην (Epic without augment)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λᾰ́θον	λᾰ́θες	λᾰ́θε(ν)	λᾰ́θετον	λᾰθέτην	λᾰ́θομεν	λᾰ́θετε	λᾰ́θον
	subjunctive	λᾰ́θω	λᾰ́θῃς	λᾰ́θῃ	λᾰ́θητον	λᾰ́θητον	λᾰ́θωμεν	λᾰ́θητε	λᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	λᾰ́θοιμῐ	λᾰ́θοις	λᾰ́θοι	λᾰ́θοιτον	λᾰθοίτην	λᾰ́θοιμεν	λᾰ́θοιτε	λᾰ́θοιεν
	imperative		λᾰ́θε	λᾰθέτω	λᾰ́θετον	λᾰθέτων		λᾰ́θετε	λᾰθόντων
middle	indicative	λᾰθόμην	λᾰ́θου	λᾰ́θετο	λᾰ́θεσθον	λᾰθέσθην	λᾰθόμεθᾰ	λᾰ́θεσθε	λᾰ́θοντο
	subjunctive	λᾰ́θωμαι	λᾰ́θῃ	λᾰ́θηται	λᾰ́θησθον	λᾰ́θησθον	λᾰθώμεθᾰ	λᾰ́θησθε	λᾰ́θωνται
	optative	λᾰθοίμην	λᾰ́θοιο	λᾰ́θοιτο	λᾰ́θοισθον	λᾰθοίσθην	λᾰθοίμεθᾰ	λᾰ́θοισθε	λᾰ́θοιντο
	imperative		λᾰθοῦ	λᾰθέσθω	λᾰ́θεσθον	λᾰθέσθων		λᾰ́θεσθε	λᾰθέσθων
		active			middle
infinitive		λᾰθεῖν			λᾰθέσθαι
participle	m	λᾰθών			λᾰθόμενος
	f	λᾰθοῦσᾰ			λᾰθομένη
	n	λᾰθόν			λᾰθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: λέλᾰθον, λελᾰθόμην (Epic, causative, without augment)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λέλᾰθον	λέλᾰθες	λέλᾰθε(ν)	λελᾰ́θετον	λελᾰθέτην	λελᾰ́θομεν	λελᾰ́θετε	λέλᾰθον
	subjunctive	λελᾰ́θω	λελᾰ́θῃς	λελᾰ́θῃ	λελᾰ́θητον	λελᾰ́θητον	λελᾰ́θωμεν	λελᾰ́θητε	λελᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	λελᾰ́θοιμῐ	λελᾰ́θοις	λελᾰ́θοι	λελᾰ́θοιτον	λελᾰθοίτην	λελᾰ́θοιμεν	λελᾰ́θοιτε	λελᾰ́θοιεν
	imperative		λέλᾰθε	λελᾰθέτω	λελᾰ́θετον	λελᾰθέτων		λελᾰ́θετε	λελᾰθόντων
middle	indicative	λελᾰθόμην	λελᾰ́θου	λελᾰ́θετο	λελᾰ́θεσθον	λελᾰθέσθην	λελᾰθόμεθᾰ	λελᾰ́θεσθε	λελᾰ́θοντο
	subjunctive	λελᾰ́θωμαι	λελᾰ́θῃ	λελᾰ́θηται	λελᾰ́θησθον	λελᾰ́θησθον	λελᾰθώμεθᾰ	λελᾰ́θησθε	λελᾰ́θωνται
	optative	λελᾰθοίμην	λελᾰ́θοιο	λελᾰ́θοιτο	λελᾰ́θοισθον	λελᾰθοίσθην	λελᾰθοίμεθᾰ	λελᾰ́θοισθε	λελᾰ́θοιντο
	imperative		λελᾰθοῦ	λελᾰθέσθω	λελᾰ́θεσθον	λελᾰθέσθων		λελᾰ́θεσθε	λελᾰθέσθων
		active			middle
infinitive		λελᾰθεῖν			λελᾰθέσθαι
participle	m	λελᾰθών			λελᾰθόμενος
	f	λελᾰθοῦσᾰ			λελᾰθομένη
	n	λελᾰθόν			λελᾰθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: λέληθᾰ, λέλησμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λέληθᾰ	λέληθᾰς	λέληθε(ν)	λελήθᾰτον	λελήθᾰτον	λελήθᾰμεν	λελήθᾰτε	λελήθᾱσῐ(ν)
	subjunctive	λελήθω	λελήθῃς	λελήθῃ	λελήθητον	λελήθητον	λελήθωμεν	λελήθητε	λελήθωσῐ(ν)
	optative	λελήθοιμῐ, λεληθοίην	λελήθοις, λεληθοίης	λελήθοι, λεληθοίη	λελήθοιτον	λεληθοίτην	λελήθοιμεν	λελήθοιτε	λελήθοιεν
	imperative		λέληθε	λεληθέτω	λελήθετον	λεληθέτων		λελήθετε	λεληθόντων
middle/ passive	indicative	λέλησμαι	λέλησαι	λέλησται	λέλησθον	λέλησθον	λελήσμεθᾰ	λέλησθε	λελήθᾰται
	subjunctive	λελησμένος ὦ	λελησμένος ᾖς	λελησμένος ᾖ	λελησμένω ἦτον	λελησμένω ἦτον	λελησμένοι ὦμεν	λελησμένοι ἦτε	λελησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	λελησμένος εἴην	λελησμένος εἴης	λελησμένος εἴη	λελησμένω εἴητον/εἶτον	λελησμένω εἰήτην/εἴτην	λελησμένοι εἴημεν/εἶμεν	λελησμένοι εἴητε/εἶτε	λελησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		λέλησο	λελήσθω	λέλησθον	λελήσθων		λέλησθε	λελήσθων
		active				middle/passive
infinitive		λεληθέναι				λελῆσθαι
participle	m	λεληθώς				λελησμένος
	f	λεληθυῖᾰ				λελησμένη
	n	λεληθός				λελησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐλελήθειν, ἐλελήσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλελήθειν, ἐλελήθη	ἐλελήθεις, ἐλελήθης	ἐλελήθει(ν)	ἐλελήθετον	ἐλεληθέτην	ἐλελήθεμεν	ἐλελήθετε	ἐλελήθεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐλελήσμην	ἐλέλησο	ἐλέληστο	ἐλέλησθον	ἐλελήσθην	ἐλελήσμεθᾰ	ἐλέλησθε	ἐλελήθᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἄλαστος (álastos)
• ἀλήθεια (alḗtheia)
• ἀληθεύω (alētheúō)
• ἀληθής (alēthḗs)
• ἐπαληθεύω (epalētheúō)
• ἐπιλανθάνομαι (epilanthánomai)
• ἐπίληθος (epílēthos)
• ἐπιλήθω (epilḗthō)
• λαθικηδής (lathikēdḗs)
• λαθίπονος (lathíponos)
• λαθιπορφυρίς (lathiporphurís)
• λαθίφρων (lathíphrōn)
• λάθρᾳ (láthrāi)
• λαθραῖος (lathraîos)
• λάθριος (láthrios)
• λήθαιος (lḗthaios)
• ληθαργέω (lēthargéō)
• ληθαργικός (lēthargikós)
• λήθαργος (lḗthargos)
• ληθεδανός (lēthedanós)
• λήθη (lḗthē)
• λῆθος (lêthos)
• συναληθεύω (sunalētheúō)
• φιλαλήθης (philalḗthēs)

Descendants

• Arabic: لنثانوم
• Dutch: lantaan
• English: lanthanum
• French: lanthane
• German: Lanthan
• Greek: λανθάνιο (lanthánio)
• Hebrew: לנתן
• Italian: lantanio
• Japanese: ランタン
• Polish: lantan
• Portuguese: lantânio
• Romanian: lantan
• Russian: лантан (lantan)
• Spanish: lantano

Further reading

• “λανθάνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λανθάνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “λανθάνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• λανθάνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• λανθάνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2990 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek λανθάνω (lanthánō); doublet of λαθαίνω (lathaíno).

Verb

λανθάνω • (lantháno) (past —, ppp λανθασμένος) found only in the present tense

1. to be latent, be dormant, be underlying

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

• λανθάνων (lanthánon, “latent”)