κουράδα

Greek

Etymology 1

From Ancient Greek σκωράδιον (skōrádion), a derivative of σκῶρ (skôr).

Pronunciation

• IPA^(key): /kuˈɾaða/

Noun

κουράδα • (kouráda) f (plural κουράδες)

1. (colloquial, slightly vulgar) turd (lump of faeces)

   Είναι πολύ αγενές να αφήνεις την κουράδα στην τουαλέτα όταν τελειώσεις.

   Eínai polý agenés na afíneis tin kouráda stin toualéta ótan teleióseis.

   It's very rude to leave the turd in the toilet when you are done.

   Όταν κανείς ιππασία, πρέπει να μαζεύεις τις κουράδες του αλόγου.

   Ótan kaneís ippasía, prépei na mazéveis tis kourádes tou alógou.

   When one is horseriding, one should pick up the horse's turds.

Declension

	singular	plural
nominative	κουράδα (kouráda)	κουράδες (kourádes)
genitive	κουράδας (kourádas)	κουράδων (kourádon)
accusative	κουράδα (kouráda)	κουράδες (kourádes)
vocative	κουράδα (kouráda)	κουράδες (kourádes)

Synonyms

• (lump of faeces): κουράδι n (kourádi), περίττωμα n (períttoma), σκατό n (skató)

Derived terms

• κουραδάκι n (kouradáki) = (diminutive form)
• κουράδας m (kourádas, “turd, prick, asshole”)
• κουράδω f (kourádo, “turd, prick, bitch”)
• κουραδόμαγκας m (kouradómagkas, “fake tough guy”)
• κουραδομηχανή f (kouradomichaní, “layabout, lazy shit”)

Etymology 2

Inflected form.

Pronunciation

• IPA^(key): /kuˈɾaða/

Noun

κουράδα • (kouráda) m

1. Genitive singular form of κουράδας (kourádas).
2. Accusative singular form of κουράδας (kourádas).
3. Vocative singular form of κουράδας (kourádas).