κουλός

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κουλός (koulós), from Ancient Greek κυλλός (kullós, “deformed (of limbs)”).

Adjective

κουλός • (koulós) m

1. handless, having one or no hands at all

Declension

Declension of κουλός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κουλός (koulós)	κουλή (koulí)	κουλό (kouló)		κουλοί (kouloí)	κουλές (koulés)	κουλά (koulá)
genitive	κουλού (kouloú)	κουλής (koulís)	κουλού (kouloú)		κουλών (koulón)	κουλών (koulón)	κουλών (koulón)
accusative	κουλό (kouló)	κουλή (koulí)	κουλό (kouló)		κουλούς (kouloús)	κουλές (koulés)	κουλά (koulá)
vocative	κουλέ (koulé)	κουλή (koulí)	κουλό (kouló)		κουλοί (kouloí)	κουλές (koulés)	κουλά (koulá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουλός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουλός, etc.)

Related terms

• κουλαμάρα f (koulamára)
• κουλό (kouló)

See also

• μονόχειρας (monócheiras)