κλάπηκα

See also: κάλπικα

Greek

Etymology

Stem κλαπ- from the ancient aorist ἐκλάπην (eklápēn), with modern endings.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkla.pi.ka/
• Hyphenation: κλά‧πη‧κα

Verb

κλάπηκα • (klápika)

1. (formal) first-person singular simple past of κλέβομαι (klévomai), the passive of κλέβω (klévo)

Alternative forms

• κλέφτηκα (kléftika) (standard)
• εκλάπην (eklápin) (very formal), polytonic spelling: ἐκλάπην