κλάμα
Appearance
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek κλάμα (kláma), from Ancient Greek κλαῦμα (klaûma).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]κλάμα • (kláma) n (plural κλάματα)
Declension
[edit]singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κλάμα (kláma) | κλάματα (klámata) |
genitive | κλάματος (klámatos) | κλαμάτων (klamáton) |
accusative | κλάμα (kláma) | κλάματα (klámata) |
vocative | κλάμα (kláma) | κλάματα (klámata) |
Related terms
[edit]- κλαίω (klaío)
References
[edit]- ^ κλάμα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language