Jump to content

κενός

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Hellenic *kenwós, from Proto-Indo-European *ḱen-. Cognates with Old Armenian սին (sin, vain, trifling).

Pronunciation

[edit]
 

Adjective

[edit]

κενός (kenósm (feminine κενή, neuter κενόν); first/second declension

  1. empty
    Antonyms: μεστός (mestós), πλήρης (plḗrēs)
  2. vain, fruitless
  3. exhausted, void, destitute

Inflection

[edit]

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: κενός (kenós)

Further reading

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek κενός (kenós), from Proto-Indo-European *ḱen-.

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

κενός (kenósm (feminine κενή, neuter κενό)

  1. empty, free, vacant

Declension

[edit]
Declension of κενός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κενός (kenós) κενή (kení) κενό (kenó) κενοί (kenoí) κενές (kenés) κενά (kená)
genitive κενού (kenoú) κενής (kenís) κενού (kenoú) κενών (kenón) κενών (kenón) κενών (kenón)
accusative κενό (kenó) κενή (kení) κενό (kenó) κενούς (kenoús) κενές (kenés) κενά (kená)
vocative κενέ (kené) κενή (kení) κενό (kenó) κενοί (kenoí) κενές (kenés) κενά (kená)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κενός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κενός, etc.)

Synonyms

[edit]

Further reading

[edit]