καταρρέω

See also: καταῤῥέω

Ancient Greek

Etymology

From κᾰτᾰ- (kătă-, “downwards, down”) +‎ ῥέω (rhéō, “to flow, run, stream, gush”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tar̥.r̥é.ɔː/ → /ka.tarˈre.o/ → /ka.taˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tar̥.r̥é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tarˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tarˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tarˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈre.o/

Verb

κᾰτᾰρρέω • (kătărrhéō)

1. to flow down
   1. to stream, rush down (of men)
   2. to fall, drop off (of fruit, leaves, etc.)
   3. to fall in ruins
   4. to burrow
   5. (figuratively) to fall into
2. to run down, drip with

Inflection

   Present: κᾰταρρέω, κᾰταρρέομαι (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰταρρέω	κᾰταρρέεις, κᾰταρρεῖς	κᾰταρρέει, κᾰταρρεῖ	κᾰταρρέετον, κᾰταρρεῖτον	κᾰταρρέετον, κᾰταρρεῖτον	κᾰταρρέομεν	κᾰταρρέετε, κᾰταρρεῖτε	κᾰταρρέουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰταρρέω	κᾰταρρέῃς	κᾰταρρέῃ	κᾰταρρέητον	κᾰταρρέητον	κᾰταρρέωμεν	κᾰταρρέητε	κᾰταρρέωσῐ(ν)
	optative	κᾰταρρέοιμῐ	κᾰταρρέοις	κᾰταρρέοι	κᾰταρρέοιτον	κᾰταρρεοίτην	κᾰταρρέοιμεν	κᾰταρρέοιτε	κᾰταρρέοιεν
	imperative		κᾰτάρρεε, κᾰτάρρει	κᾰταρρεέτω, κᾰταρρείτω	κᾰταρρέετον, κᾰταρρεῖτον	κᾰταρρεέτων, κᾰταρρείτων		κᾰταρρέετε, κᾰταρρεῖτε	κᾰταρρεόντων
middle/ passive	indicative	κᾰταρρέομαι	κᾰταρρέει, κᾰταρρέῃ, κᾰταρρεῖ	κᾰταρρέεται, κᾰταρρεῖται	κᾰταρρέεσθον, κᾰταρρεῖσθον	κᾰταρρέεσθον, κᾰταρρεῖσθον	κᾰταρρεόμεθᾰ	κᾰταρρέεσθε, κᾰταρρεῖσθε	κᾰταρρέονται
	subjunctive	κᾰταρρέωμαι	κᾰταρρέῃ	κᾰταρρέηται	κᾰταρρέησθον	κᾰταρρέησθον	κᾰταρρεώμεθᾰ	κᾰταρρέησθε	κᾰταρρέωνται
	optative	κᾰταρρεοίμην	κᾰταρρέοιο	κᾰταρρέοιτο	κᾰταρρέοισθον	κᾰταρρεοίσθην	κᾰταρρεοίμεθᾰ	κᾰταρρέοισθε	κᾰταρρέοιντο
	imperative		κᾰταρρέου	κᾰταρρεέσθω, κᾰταρρείσθω	κᾰταρρέεσθον, κᾰταρρεῖσθον	κᾰταρρεέσθων, κᾰταρρείσθων		κᾰταρρέεσθε, κᾰταρρεῖσθε	κᾰταρρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰταρρέειν, κᾰταρρεῖν				κᾰταρρέεσθαι, κᾰταρρεῖσθαι
participle	m	κᾰταρρέων				κᾰταρρεόμενος
	f	κᾰταρρέουσᾰ				κᾰταρρεομένη
	n	κᾰταρρέον				κᾰταρρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κᾰτέρρεον, κᾰτερρεόμην (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέρρεον	κᾰτέρρεες, κᾰτέρρεις	κᾰτέρρεε(ν), κᾰτέρρει(ν)	κᾰτερρέετον, κᾰτερρεῖτον	κᾰτερρεέτην, κᾰτερρείτην	κᾰτερρέομεν	κᾰτερρέετε, κᾰτερρεῖτε	κᾰτέρρεον
middle	indicative	κᾰτερρεόμην	κᾰτερρέου	κᾰτερρέετο, κᾰτερρεῖτο	κᾰτερρέεσθον, κᾰτερρεῖσθον	κᾰτερρεέσθην, κᾰτερρείσθην	κᾰτερρεόμεθᾰ	κᾰτερρέεσθε, κᾰτερρεῖσθε	κᾰτερρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κᾰταρρεύσω, κᾰταρρεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰταρρεύσω	κᾰταρρεύσεις	κᾰταρρεύσει	κᾰταρρεύσετον	κᾰταρρεύσετον	κᾰταρρεύσομεν	κᾰταρρεύσετε	κᾰταρρεύσουσῐ(ν)
	optative	κᾰταρρεύσοιμῐ	κᾰταρρεύσοις	κᾰταρρεύσοι	κᾰταρρεύσοιτον	κᾰταρρευσοίτην	κᾰταρρεύσοιμεν	κᾰταρρεύσοιτε	κᾰταρρεύσοιεν
middle	indicative	κᾰταρρεύσομαι	κᾰταρρεύσῃ, κᾰταρρεύσει	κᾰταρρεύσεται	κᾰταρρεύσεσθον	κᾰταρρεύσεσθον	κᾰταρρευσόμεθᾰ	κᾰταρρεύσεσθε	κᾰταρρεύσονται
	optative	κᾰταρρευσοίμην	κᾰταρρεύσοιο	κᾰταρρεύσοιτο	κᾰταρρεύσοισθον	κᾰταρρευσοίσθην	κᾰταρρευσοίμεθᾰ	κᾰταρρεύσοισθε	κᾰταρρεύσοιντο
		active			middle
infinitive		κᾰταρρεύσειν			κᾰταρρεύσεσθαι
participle	m	κᾰταρρεύσων			κᾰταρρευσόμενος
	f	κᾰταρρεύσουσᾰ			κᾰταρρευσομένη
	n	κᾰταρρεῦσον			κᾰταρρευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κᾰτερρῠ́ην (Attic - Passive with active sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	κᾰτερρῠ́ην	κᾰτερρῠ́ης	κᾰτερρῠ́η	κᾰτερρῠ́ητον	κᾰτερρῠήτην	κᾰτερρῠ́ημεν	κᾰτερρῠ́ητε	κᾰτερρῠ́ησᾰν
	subjunctive	κᾰταρρῠῶ	κᾰταρρῠῇς	κᾰταρρῠῇ	κᾰταρρῠῆτον	κᾰταρρῠῆτον	κᾰταρρῠῶμεν	κᾰταρρῠῆτε	κᾰταρρῠῶσῐ(ν)
	optative	κᾰταρρῠείην	κᾰταρρῠείης	κᾰταρρῠείη	κᾰταρρῠεῖτον, κᾰταρρῠείητον	κᾰταρρῠείτην, κᾰταρρῠειήτην	κᾰταρρῠεῖμεν, κᾰταρρῠείημεν	κᾰταρρῠεῖτε, κᾰταρρῠείητε	κᾰταρρῠεῖεν, κᾰταρρῠείησᾰν
	imperative		κᾰταρρῠ́ηθῐ, κᾰταρρῦθῐ	κᾰταρρῠήτω, κᾰταρρῡ́τω	κᾰταρρῠ́ητον	κᾰταρρῠήτων		κᾰταρρῠ́ητε, κᾰταρρῦτε	κᾰταρρῠέντων, κᾰταρρῡ́ντων
							passive
infinitive							κᾰταρρῠῆναι
participle	m						κᾰταρρῠείς
	f						κᾰταρρῠεῖσᾰ
	n						κᾰταρρῠέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κᾰτερρύηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτερρύηκᾰ	κᾰτερρύηκᾰς	κᾰτερρύηκε(ν)	κᾰτερρυήκᾰτον	κᾰτερρυήκᾰτον	κᾰτερρυήκᾰμεν	κᾰτερρυήκᾰτε	κᾰτερρυήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτερρυήκω	κᾰτερρυήκῃς	κᾰτερρυήκῃ	κᾰτερρυήκητον	κᾰτερρυήκητον	κᾰτερρυήκωμεν	κᾰτερρυήκητε	κᾰτερρυήκωσῐ(ν)
	optative	κᾰτερρυήκοιμῐ, κᾰτερρυηκοίην	κᾰτερρυήκοις, κᾰτερρυηκοίης	κᾰτερρυήκοι, κᾰτερρυηκοίη	κᾰτερρυήκοιτον	κᾰτερρυηκοίτην	κᾰτερρυήκοιμεν	κᾰτερρυήκοιτε	κᾰτερρυήκοιεν
	imperative		κᾰτερρύηκε	κᾰτερρυηκέτω	κᾰτερρυήκετον	κᾰτερρυηκέτων		κᾰτερρυήκετε	κᾰτερρυηκόντων
		active
infinitive		κᾰτερρυηκέναι
participle	m	κᾰτερρυηκώς
	f	κᾰτερρυηκυῖᾰ
	n	κᾰτερρυηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ᾰ̓ντῐκᾰτᾰρρέω (ăntĭkătărrhéō)
• ᾰ̓ποκᾰτᾰρρέω (ăpokătărrhéō)
• ἐπῐκᾰτᾰρρέω (epĭkătărrhéō)
• κᾰτᾰρροή (kătărrhoḗ)
• κᾰτᾰ́ρροια (kătắrrhoia)
• κᾰτᾰ́ρροος (kătắrrhoos)
• περῐκᾰτᾰρρέω (perĭkătărrhéō)
• σῠγκᾰτᾰρρέω (sŭnkătărrhéō)

Related terms

• κᾰτᾰρροῐ̈κός (kătărrhoĭ̈kós)
• κᾰτᾰρροῐ̈στῐκός (kătărrhoĭ̈stĭkós)
• κᾰτᾰρροώδης (kătărrhoṓdēs)
• κᾰτᾰρρῠής (kătărrhŭḗs)
• κᾰτᾰρρῠθμῐ́ζω (kătărrhŭthmĭ́zō)
• κᾰτᾰ́ρρῠθμος (kătắrrhŭthmos)
• κᾰτᾰ́ρρῠσῐς (kătắrrhŭsĭs)
• κᾰτᾰ́ρρῠτος (kătắrrhŭtos)
• ψῠγμοκᾰτᾰ́ρρους (psŭgmokătắrrhous)

Descendants

• Greek: καταρρέω (katarréo)

References

• “καταρρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταρρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καταρρέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• “καταρρέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

From Ancient Greek καταρρέω (“fall into ruins”). Morphologically, from κατα- (“fully”) +‎ ρέω (“flow”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.taˈre.o/
• Hyphenation: κα‧ταρ‧ρέ‧ω

Verb

καταρρέω • (katarréo) (past κατέρρευσα, passive —)

1. to collapse
2. (psychology) to break down, collapse
3. (business) to collapse, go under, fold

Conjugation

καταρρέω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	καταρρέω	καταρρεύσω
2 sg	καταρρέεις	καταρρεύσεις
3 sg	καταρρέει	καταρρεύσει
1 pl	καταρρέουμε, [‑ομε]	καταρρεύσουμε, [‑ομε]
2 pl	καταρρέετε	καταρρεύσετε
3 pl	καταρρέουν(ε)	καταρρεύσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	κατέρρεα	κατέρρευσα
2 sg	κατέρρεες	κατέρρευσες
3 sg	κατέρρεε	κατέρρευσε
1 pl	καταρρέαμε	καταρρεύσαμε
2 pl	καταρρέατε	καταρρεύσατε
3 pl	κατέρρεαν, καταρρέαν(ε)	κατέρρευσαν, καταρρεύσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα καταρρέω ➤	θα καταρρεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα καταρρέεις, …	θα καταρρεύσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … καταρρεύσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … καταρρεύσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … καταρρεύσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κατάρρεε	κατάρρευσε
2 pl	καταρρέετε	καταρρεύστε
Other forms
Active present participle ➤	{καταρρέων, καταρρέουσα, καταρρέον} ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας καταρρεύσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	καταρρεύσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• κατάρρευση f (katárrefsi, “collapse”)
• καταρροή f (katarroḯ, “catarrh”)
• κατάρροϊκός (katárroïkós, “catarrhal”) (medicine)
• κατάρρους m (katárrous, “catarrh”) (medicine, formal)
• ρύση f (rýsi, “flowing”)
• φυλλορροώ (fyllorroó, “literally: drop leaves; decline”)

• and see: ρέω (réo, “flow”)