Jump to content

κακουργηματικός

From Wiktionary, the free dictionary

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learnedly from the κακουργηματ- stem of κακούργημα (kakoúrgima) +‎ -ικός (-ikós).[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ka.kuɾ.ʝi.ma.tiˈkos/
  • Hyphenation: κα‧κουρ‧γη‧μα‧τι‧κός

Adjective

[edit]

κακουργηματικός (kakourgimatikósm (feminine κακουργηματική, neuter κακουργηματικό)

  1. (criminal law) felony (attributive), felonious

Declension

[edit]
Declension of κακουργηματικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κακουργηματικός (kakourgimatikós) κακουργηματική (kakourgimatikí) κακουργηματικό (kakourgimatikó) κακουργηματικοί (kakourgimatikoí) κακουργηματικές (kakourgimatikés) κακουργηματικά (kakourgimatiká)
genitive κακουργηματικού (kakourgimatikoú) κακουργηματικής (kakourgimatikís) κακουργηματικού (kakourgimatikoú) κακουργηματικών (kakourgimatikón) κακουργηματικών (kakourgimatikón) κακουργηματικών (kakourgimatikón)
accusative κακουργηματικό (kakourgimatikó) κακουργηματική (kakourgimatikí) κακουργηματικό (kakourgimatikó) κακουργηματικούς (kakourgimatikoús) κακουργηματικές (kakourgimatikés) κακουργηματικά (kakourgimatiká)
vocative κακουργηματικέ (kakourgimatiké) κακουργηματική (kakourgimatikí) κακουργηματικό (kakourgimatikó) κακουργηματικοί (kakourgimatikoí) κακουργηματικές (kakourgimatikés) κακουργηματικά (kakourgimatiká)

References

[edit]
  1. ^ κακουργηματικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language