καθαρματάρα

Greek

Etymology

κάθαρμα (kátharma) +‎ -άρα (-ára).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaθaɾmaˈtaɾa/
• Hyphenation: κα‧θαρ‧μα‧τά‧ρα

Noun

καθαρματάρα • (katharmatára) n (plural καθαρματάρες)

1. (offensive, derogatory) Augmentative of κάθαρμα (kátharma, “bastard, son of a bitch”)

Declension

Declension of καθαρματάρα

	singular	plural
nominative	καθαρματάρα (katharmatára)	καθαρματάρες (katharmatáres)
genitive	καθαρματάρας (katharmatáras)	-
accusative	καθαρματάρα (katharmatára)	καθαρματάρες (katharmatáres)
vocative	καθαρματάρα (katharmatára)	καθαρματάρες (katharmatáres)