κάταγμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek κάταγμα (kátagma).

Noun

κάταγμα • (kátagma) n (plural κατάγματα)

1. (medicine) fracture, break (bone injury)

Declension

Declension of κάταγμα

	singular	plural
nominative	κάταγμα (kátagma)	κατάγματα (katágmata)
genitive	κατάγματος (katágmatos)	καταγμάτων (katagmáton)
accusative	κάταγμα (kátagma)	κατάγματα (katágmata)
vocative	κάταγμα (kátagma)	κατάγματα (katágmata)