θερινός

Ancient Greek

Etymology

From θέρος (théros, “summer”) +‎ -ινός (-inós).

Adjective

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινόν); first/second declension

1. of or in summer

Inflection

First and second declension of θερινός; θερινή; θερινόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θερινός therinós	θερινή therinḗ	θερινόν therinón		θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ		θερινοί therinoí	θεριναί therinaí	θερινᾰ́ theriná
Genitive		θερινοῦ therinoû	θερινῆς therinês	θερινοῦ therinoû		θερινοῖν therinoîn	θεριναῖν therinaîn	θερινοῖν therinoîn		θερινῶν therinôn	θερινῶν therinôn	θερινῶν therinôn
Dative		θερινῷ therinôi	θερινῇ therinêi	θερινῷ therinôi		θερινοῖν therinoîn	θεριναῖν therinaîn	θερινοῖν therinoîn		θερινοῖς therinoîs	θεριναῖς therinaîs	θερινοῖς therinoîs
Accusative		θερινόν therinón	θερινήν therinḗn	θερινόν therinón		θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ		θερινούς therinoús	θερινᾱ́ς therinā́s	θερινᾰ́ theriná
Vocative		θερινέ theriné	θερινή therinḗ	θερινόν therinón		θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ		θερινοί therinoí	θεριναί therinaí	θερινᾰ́ theriná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θερινῶς therinôs				θερινότερος therinóteros				θερινότᾰτος therinótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “θερινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θερινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θερινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θερινός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • summer idem, page 837.

Greek

Etymology

From Ancient Greek θερινός (therinós).

Adjective

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινό)

1. of or in summer

Declension

Declension of θερινός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θερινός (therinós)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)		θερινοί (therinoí)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)
genitive	θερινού (therinoú)	θερινής (therinís)	θερινού (therinoú)		θερινών (therinón)	θερινών (therinón)	θερινών (therinón)
accusative	θερινό (therinó)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)		θερινούς (therinoús)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)
vocative	θερινέ (theriné)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)		θερινοί (therinoí)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)

Synonyms

• καλοκαιρινός (kalokairinós)

Derived terms

• θερινή ώρα f (theriní óra, “daylight saving, summer time”)