εφευρετικός
Greek
[edit]Adjective
[edit]εφευρετικός • (efevretikós) m (feminine εφευρετική, neuter εφευρετικό)
- inventive (of a person)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | εφευρετικός (efevretikós) | εφευρετική (efevretikí) | εφευρετικό (efevretikó) | εφευρετικοί (efevretikoí) | εφευρετικές (efevretikés) | εφευρετικά (efevretiká) | |
| genitive | εφευρετικού (efevretikoú) | εφευρετικής (efevretikís) | εφευρετικού (efevretikoú) | εφευρετικών (efevretikón) | εφευρετικών (efevretikón) | εφευρετικών (efevretikón) | |
| accusative | εφευρετικό (efevretikó) | εφευρετική (efevretikí) | εφευρετικό (efevretikó) | εφευρετικούς (efevretikoús) | εφευρετικές (efevretikés) | εφευρετικά (efevretiká) | |
| vocative | εφευρετικέ (efevretiké) | εφευρετική (efevretikí) | εφευρετικό (efevretikó) | εφευρετικοί (efevretikoí) | εφευρετικές (efevretikés) | εφευρετικά (efevretiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφευρετικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφευρετικός, etc.)