ερρινομελής

Greek

Etymology

Compound from έρρινος (érrinos, “nasal”) + -μελής (-melís) (from Ancient Greek μέλος (mélos, “song, music”)).

Pronunciation

• IPA^(key): /e.ri.no.me.ˈlis/
• Hyphenation: ερ‧ρι‧νο‧με‧λής

Adjective

ερρινομελής • (errinomelís) m (feminine ερρινομελής, neuter ερρινομελές)

1. (el, learned, of a cantor, chorister) who chants a hymn with a nasal voice

   Ο ψάλτης ήταν ερρινομελής και άμουσος.

   O psáltis ítan errinomelís kai ámousos.

   The cantor was nasalizing and unmusical.

Declension

Declension of ερρινομελής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ερρινομελής •	ερρινομελής •	ερρινομελές •	ερρινομελείς •	ερρινομελείς •	ερρινομελή •
genitive	ερρινομελούς • / ερρινομελή •	ερρινομελούς •	ερρινομελούς •	ερρινομελών •	ερρινομελών •	ερρινομελών •
accusative	ερρινομελή •	ερρινομελή •	ερρινομελές •	ερρινομελείς •	ερρινομελείς •	ερρινομελή •
vocative	ερρινομελή • / ερρινομελής •	ερρινομελής •	ερρινομελές •	ερρινομελείς •	ερρινομελείς •	ερρινομελή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ερρινομελής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ερρινομελής, etc.)

References

• Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. [1st edition 1930-1950 in 9 volumes] (abbreviations - of authors)