ερημίτης

See also: ἐρημίτης

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐρημίτης (erēmítēs).

Noun

ερημίτης • (erimítis) m (plural ερημίτες)

1. hermit, loner, recluse

   Coordinate term: (ascetic) ασκητής (askitís)

Declension

	singular	plural
nominative	ερημίτης (erimítis)	ερημίτες (erimítes)
genitive	ερημίτη (erimíti)	ερημιτών (erimitón)
accusative	ερημίτη (erimíti)	ερημίτες (erimítes)
vocative	ερημίτη (erimíti)	ερημίτες (erimítes)

Further reading

• ερημίτης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language