επικός

See also: ἐπικός

Greek

Etymology

From the Ancient Greek ἐπικός (epikós). By surface analysis, έπος (épos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɛpiˈkɔs]
• Hyphenation: ε‧πι‧κός

Adjective

επικός • (epikós) m

1. epic

Declension

Declension of επικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	επικός (epikós)	επική (epikí)	επικό (epikó)		επικοί (epikoí)	επικές (epikés)	επικά (epiká)
genitive	επικού (epikoú)	επικής (epikís)	επικού (epikoú)		επικών (epikón)	επικών (epikón)	επικών (epikón)
accusative	επικό (epikó)	επική (epikí)	επικό (epikó)		επικούς (epikoús)	επικές (epikés)	επικά (epiká)
vocative	επικέ (epiké)	επική (epikí)	επικό (epikó)		επικοί (epikoí)	επικές (epikés)	επικά (epiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επικός, etc.)