επίδικος
Greek
[edit]Adjective
[edit]επίδικος • (epídikos) m (feminine επίδικη, neuter επίδικο)
- litigious (of or pertaining to litigation)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | επίδικος (epídikos) | επίδικη (epídiki) | επίδικο (epídiko) | επίδικοι (epídikoi) | επίδικες (epídikes) | επίδικα (epídika) | |
| genitive | επίδικου (epídikou) | επίδικης (epídikis) | επίδικου (epídikou) | επίδικων (epídikon) | επίδικων (epídikon) | επίδικων (epídikon) | |
| accusative | επίδικο (epídiko) | επίδικη (epídiki) | επίδικο (epídiko) | επίδικους (epídikous) | επίδικες (epídikes) | επίδικα (epídika) | |
| vocative | επίδικε (epídike) | επίδικη (epídiki) | επίδικο (epídiko) | επίδικοι (epídikoi) | επίδικες (epídikes) | επίδικα (epídika) | |
Further reading
[edit]- επίδικος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language