επέτειος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek ἐπέτειος (epéteios, “annual, yearly”) with semantic loan from French anniversaire.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]επέτειος • (epéteios) f (plural επέτειοι)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | επέτειος (epéteios) | επέτειοι (epéteioi) |
| genitive | επετείου (epeteíou) | επετείων (epeteíon) |
| accusative | επέτειο (epéteio) | επετείους (epeteíous) |
| vocative | επέτειε (epéteie) επέτειο (epéteio) |
επέτειοι (epéteioi) |
Derived terms
[edit]- επετειακός (epeteiakós)
References
[edit]- ^ επέτειος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language