εκδίκηση

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐκδίκησις (ekdíkēsis).

Pronunciation

• IPA^(key): /ekˈði.ci.si/
• Hyphenation: εκ‧δί‧κη‧ση

Noun

εκδίκηση • (ekdíkisi) f (plural εκδικήσεις)

1. revenge, vengeance

Declension

	singular	plural
nominative	εκδίκηση (ekdíkisi)	εκδικήσεις (ekdikíseis)
genitive	εκδίκησης (ekdíkisis)	εκδικήσεων (ekdikíseon)
accusative	εκδίκηση (ekdíkisi)	εκδικήσεις (ekdikíseis)
vocative	εκδίκηση (ekdíkisi)	εκδικήσεις (ekdikíseis)

Older or formal genitive singular: εκδικήσεως (ekdikíseos)

Derived terms

• η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (i ekdíkisi eínai éna piáto pou trógetai krýo, “revenge is a dish best served cold”)

Related terms

• αγδίκιωτος (agdíkiotos, “unrevenged”)
• αντεκδίκηση (antekdíkisi, “revenge”)