ειρωνεύομαι
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek εἰρωνεύομαι (eirōneúomai, “to feign ignorance”).[1]
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]ειρωνεύομαι • (eironévomai) deponent (past ειρωνεύτηκα/ειρωνεύθηκα)
- to ironize (at someone's expense), to make fun of
Conjugation
[edit]ειρωνεύομαι (deponent: passive forms only)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | ειρωνεύομαι | ειρωνευτώ, ειρωνευθώ |
| 2 sg | ειρωνεύεσαι | ειρωνευτείς, ειρωνευθείς |
| 3 sg | ειρωνεύεται | ειρωνευτεί, ειρωνευθεί |
| 1 pl | ειρωνευόμαστε | ειρωνευτούμε, ειρωνευθούμε |
| 2 pl | ειρωνεύεστε, ειρωνευόσαστε | ειρωνευτείτε, ειρωνευθείτε |
| 3 pl | ειρωνεύονται | ειρωνευτούν(ε), ειρωνευθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | ειρωνευόμουν(α) | ειρωνεύτηκα, ειρωνεύθηκα |
| 2 sg | ειρωνευόσουν(α) | ειρωνεύτηκες, ειρωνεύθηκες |
| 3 sg | ειρωνευόταν(ε) | ειρωνεύτηκε, ειρωνεύθηκε |
| 1 pl | ειρωνευόμασταν, (‑όμαστε) | ειρωνευτήκαμε, ειρωνευθήκαμε |
| 2 pl | ειρωνευόσασταν, (‑όσαστε) | ειρωνευτήκατε, ειρωνευθήκατε |
| 3 pl | ειρωνεύονταν, (ειρωνευόντουσαν) | ειρωνεύτηκαν, ειρωνευτήκαν(ε), ειρωνεύθηκαν, ειρωνευθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα ειρωνεύομαι ➤ | θα ειρωνευτώ / ειρωνευθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ειρωνεύεσαι, … | θα ειρωνευτείς / ειρωνευθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ειρωνευτεί / ειρωνευθεί είμαι, είσαι, … ειρωνευμένος, ‑η, ‑ο | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ειρωνευτεί / ειρωνευθεί ήμουν, ήσουν, … ειρωνευμένος, ‑η, ‑ο | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ειρωνευτεί / ειρωνευθεί θα είμαι, θα είσαι, … ειρωνευμένος, ‑η, ‑ο | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | — |
| 2 pl | ειρωνεύεστε | ειρωνευτείτε, ειρωνευθείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | ειρωνευόμενος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Perfect participle ➤ | ειρωνευμένος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Nonfinite form ➤ | ειρωνευτεί, ειρωνευθεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |
Related terms
[edit]- see: ειρωνεία m (eironeía, “irony”)
References
[edit]- ^ ειρωνεύομαι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language