εθελοντής

See also: ἐθελοντής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐθελοντής (ethelontḗs), later form of ἐθελοντήρ (ethelontḗr), from ἐθέλω (ethélō).

Noun

εθελοντής • (ethelontís) m (plural εθελοντές, feminine εθελόντρια)

1. volunteer

Declension

Declension of εθελοντής

	singular	plural
nominative	εθελοντής (ethelontís)	εθελοντές (ethelontés)
genitive	εθελοντή (ethelontí)	εθελοντών (ethelontón)
accusative	εθελοντή (ethelontí)	εθελοντές (ethelontés)
vocative	εθελοντή (ethelontí)	εθελοντές (ethelontés)

Related terms

• εθελοντικά (ethelontiká, “voluntarily”)
• εθελοντικώς (ethelontikós, “voluntarily”)