δρακόντειος

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Pronunciation

[edit]
 

Adjective

[edit]

δρᾰκόντειος (drakónteiosm or f (neuter δρᾰκόντειον); second declension

  1. Alternative spelling of δρᾰκόντῐος (drakóntios)

Declension

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

After Δράκων, the harsh Athenian legislator.

Adjective

[edit]

δρακόντειος (drakónteiosm (feminine δρακόντεια, neuter δρακόντειο)

  1. draconian, oppressive.

Declension

[edit]
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative δρακόντειος (drakónteios) δρακόντεια (drakónteia) δρακόντειο (drakónteio) δρακόντειοι (drakónteioi) δρακόντειες (drakónteies) δρακόντεια (drakónteia)
genitive δρακόντειου (drakónteiou) δρακόντειας (drakónteias) δρακόντειου (drakónteiou) δρακόντειων (drakónteion) δρακόντειων (drakónteion) δρακόντειων (drakónteion)
accusative δρακόντειο (drakónteio) δρακόντεια (drakónteia) δρακόντειο (drakónteio) δρακόντειους (drakónteious) δρακόντειες (drakónteies) δρακόντεια (drakónteia)
vocative δρακόντειε (drakónteie) δρακόντεια (drakónteia) δρακόντειο (drakónteio) δρακόντειοι (drakónteioi) δρακόντειες (drakónteies) δρακόντεια (drakónteia)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δρακόντειος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δρακόντειος, etc.)