διαχρονικός
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from French diachronique. By surface analysis, διαχρον(ία) (diachron(ía)) + -ικός (-ikós).[1]
Adjective
[edit]διαχρονικός • (diachronikós) m (feminine διαχρονική, neuter διαχρονικό)
- (chiefly linguistics) diachronic (of, pertaining to or concerned with changes that occur over time)
- Antonym: συγχρονικός (synchronikós)
- intertemporal
- longitudinal (sampling data over time rather than merely once)
- timeless (not decreasing over time in quality and appeal)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διαχρονικός (diachronikós) | διαχρονική (diachronikí) | διαχρονικό (diachronikó) | διαχρονικοί (diachronikoí) | διαχρονικές (diachronikés) | διαχρονικά (diachroniká) | |
| genitive | διαχρονικού (diachronikoú) | διαχρονικής (diachronikís) | διαχρονικού (diachronikoú) | διαχρονικών (diachronikón) | διαχρονικών (diachronikón) | διαχρονικών (diachronikón) | |
| accusative | διαχρονικό (diachronikó) | διαχρονική (diachronikí) | διαχρονικό (diachronikó) | διαχρονικούς (diachronikoús) | διαχρονικές (diachronikés) | διαχρονικά (diachroniká) | |
| vocative | διαχρονικέ (diachroniké) | διαχρονική (diachronikí) | διαχρονικό (diachronikó) | διαχρονικοί (diachronikoí) | διαχρονικές (diachronikés) | διαχρονικά (diachroniká) | |
Derived terms
[edit]- διαχρονικά (diachroniká, adverb)
References
[edit]- ^ διαχρονικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language