διαμείβομαι

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenistic Koine Greek διαμείβομαι (diameíbomai, “give back in return”), from Ancient Greek διαμείβω (diameíbō, “exchange”). By surface analysis, δι- (δια-) (“inter-”) +‎ αμείβομαι (ameívomai, “I am paid, recompensed”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.aˈmi.vo.me/
• Hyphenation: δι‧α‧μεί‧βο‧μαι

Verb

διαμείβομαι • (diameívomai) deponent (past διαμείφθηκα/διημείφθην) past tense chiefly in 3rd persons

1. (formal) to be exchanged (something said during discussions)

   Δεν ξέρω τι διαμείφθηκε μεταξύ τους, αλλά φαίνεται ότι ήταν σοβαρό: δεν ξαναμίλησαν ποτέ ο ένας στον άλλον.

   Den xéro ti diameífthike metaxý tous, allá faínetai óti ítan sovaró: den xanamílisan poté o énas ston állon.

   I do not know what was exchanged between them, but it must have been serious: they never spoke to each other ever since.

Conjugation

διαμείβομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	διαμείβομαι	διαμειφθώ
2 sg	διαμείβεσαι	διαμειφθείς
3 sg	διαμείβεται	διαμειφθεί
1 pl	διαμειβόμαστε	διαμειφθούμε
2 pl	διαμείβεστε, διαμειβόσαστε	διαμειφθείτε
3 pl	διαμείβονται	διαμειφθούν
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	διαμειβόμουν(α)	διαμείφθηκα, [{διημείφθην}]1
2 sg	διαμειβόσουν(α)	διαμείφθηκες, [{διημείφθης}]
3 sg	διαμειβόταν(ε)	διαμείφθηκε, {διημείφθη}
1 pl	διαμειβόμασταν, (‑όμαστε)	διαμειφθήκαμε, [{διημείφθημεν}]
2 pl	διαμειβόσασταν, (‑όσαστε)	διαμειφθήκατε, [{διημείφθητε}]
3 pl	διαμείβονταν, (διαμειβόντουσαν)	διαμείφθηκαν, {διημείφθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα διαμείβομαι ➤	θα διαμειφθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαμείβεσαι, …	θα διαμειφθείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαμειφθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαμειφθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαμειφθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	(διαμείψου)
2 pl	διαμείβεστε	διαμειφθείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	διαμειβόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤	past passive: {διαμειφθείς, ‑είσα, ‑έν} perfect passive: — ➤
Nonfinite form ➤	διαμειφθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal past passive forms, as in the ancient aorist διημείφθην from the conjugation of διαμείβω. In Modern Greek, used chiefly in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: αμείβω (ameívo, “pay fee, recompense”)