διακλάδωση

Greek

Etymology

First written appearance 1843

Noun

διακλάδωση • (diakládosi) f (plural διακλαδώσεις)

1. branch (any of the parts of something that divides like the branch of a tree)
2. branch, bifurcation, knot (the point in which that division starts)
3. (botany) ramification

Declension

Declension of διακλάδωση

	singular	plural
nominative	διακλάδωση (diakládosi)	διακλαδώσεις (diakladóseis)
genitive	διακλάδωσης (diakládosis)	διακλαδώσεων (diakladóseon)
accusative	διακλάδωση (diakládosi)	διακλαδώσεις (diakladóseis)
vocative	διακλάδωση (diakládosi)	διακλαδώσεις (diakladóseis)

Older or formal genitive singular: διακλαδώσεως (diakladóseos)

Related terms

• διακλαδίζομαι (diakladízomai, “to branch”)
• διακλαδωτήρας m (diakladotíras, “union, joint”)

See also

• διακλαδικός (diakladikós, “interdisciplinary”)