διαθέτης
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek διαθέτης (diathétēs, “arranger”).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]διαθέτης • (diathétis) m (plural διαθέτες)
- (law) testator
- Near-synonym: κληροδότης m (klirodótis)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διαθέτης (diathétis) | διαθέτες (diathétes) |
| genitive | διαθέτη (diathéti) | διαθετών (diathetón) |
| accusative | διαθέτη (diathéti) | διαθέτες (diathétes) |
| vocative | διαθέτη (diathéti) | διαθέτες (diathétes) |
Related terms
[edit]- διάθεση f (diáthesi)
- διαθέσιμος m (diathésimos)
- διαθέτω (diathéto)
- διαθήκη f (diathíki)
References
[edit]- ^ διαθέτης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language