διαζώννυμι

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-) +‎ ζώννυμι (zṓnnumi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.az.dɔ̌ːn.nyː.mi/ → /ði.aˈzon.ny.mi/ → /ði.aˈzo.ni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.az.dɔ̌ːn.nyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈzon.ny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈzon.ny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈzon.ny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈzo.ni.mi/

Verb

δῐαζώννῡμῐ • (diazṓnnūmi)

1. to bind or gird all around
2. to gird oneself with a thing

Inflection

   Present: διαζώννῡμῐ, διαζώννῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαζώννῡμῐ	διαζώννῡς	διαζώννῡσῐ(ν)	διαζώννῠτον	διαζώννῠτον	διαζώννῠμεν	διαζώννῠτε	διαζωννῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	διαζωννῠ́ω	διαζωννῠ́ῃς	διαζωννῠ́ῃ	διαζωννῠ́ητον	διαζωννῠ́ητον	διαζωννῠ́ωμεν	διαζωννῠ́ητε	διαζωννῠ́ωσῐ(ν)
	optative	διαζωννῠ́οιμῐ	διαζωννῠ́οις	διαζωννῠ́οι	διαζωννῠ́οιτον	διαζωννῠοίτην	διαζωννῠ́οιμεν	διαζωννῠ́οιτε	διαζωννῠ́οιεν
	imperative		διαζώννῡ	διαζωννῠ́τω	διαζώννῠτον	διαζωννῠ́των		διαζώννῠτε	διαζωννῠ́ντων
middle/ passive	indicative	διαζώννῠμαι	διαζώννῠσαι	διαζώννῠται	διαζώννῠσθον	διαζώννῠσθον	διαζωννῠ́μεθα	διαζώννῠσθε	διαζώννῠνται
	subjunctive	διαζωννῠ́ωμαι	διαζωννῠ́ῃ	διαζωννῠ́ηται	διαζωννῠ́ησθον	διαζωννῠ́ησθον	διαζωννῠώμεθᾰ	διαζωννῠ́ησθε	διαζωννῠ́ωνται
	optative	διαζωννῠοίμην	διαζωννῠ́οιο	διαζωννῠ́οιτο	διαζωννῠ́οισθον	διαζωννῠοίσθην	διαζωννῠοίμεθᾰ	διαζωννῠ́οισθε	διαζωννῠ́οιντο
	imperative		διαζώννῠσο	διαζωννῠ́σθω	διαζώννῠσθον	διαζωννῠ́σθων		διαζώννῠσθε	διαζωννῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		διαζωννῠ́ναι				διαζώννῠσθαι
participle	m	διαζωννῡ́ς				διαζωννῠ́μενος
	f	διαζωννῦσᾰ				διαζωννῠμένη
	n	διαζωννῠ́ν				διαζωννῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: διεζώννῡν, διεζωννῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διεζώννῡν	διεζώννῡς	διεζώννῡ	διεζώννῠτον	διεζωννῠ́την	διεζώννῠμεν	διεζώννῠτε	διεζώννῠσᾰν
middle/ passive	indicative	διεζωννῠ́μην	διεζώννῠσο	διεζώννῠτο	διεζώννῠσθον	διεζωννῠ́σθην	διεζωννῠ́μεθᾰ	διεζώννῠσθε	διεζώννῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: διαζώσω, διαζώσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαζώσω	διαζώσεις	διαζώσει	διαζώσετον	διαζώσετον	διαζώσομεν	διαζώσετε	διαζώσουσῐ(ν)
	optative	διαζώσοιμῐ	διαζώσοις	διαζώσοι	διαζώσοιτον	διαζωσοίτην	διαζώσοιμεν	διαζώσοιτε	διαζώσοιεν
middle	indicative	διαζώσομαι	διαζώσῃ, διαζώσει	διαζώσεται	διαζώσεσθον	διαζώσεσθον	διαζωσόμεθᾰ	διαζώσεσθε	διαζώσονται
	optative	διαζωσοίμην	διαζώσοιο	διαζώσοιτο	διαζώσοισθον	διαζωσοίσθην	διαζωσοίμεθᾰ	διαζώσοισθε	διαζώσοιντο
		active			middle
infinitive		διαζώσειν			διαζώσεσθαι
participle	m	διαζώσων			διαζωσόμενος
	f	διαζώσουσᾰ			διαζωσομένη
	n	διαζῶσον			διαζωσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: διαζῶσᾰ, διαζωσᾰ́μην, διαζώσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαζῶσᾰ	διαζῶσᾰς	διαζῶσε(ν)	διαζώσᾰτον	διαζωσᾰ́την	διαζώσᾰμεν	διαζώσᾰτε	διαζῶσᾰν
	subjunctive	διαζώσω	διαζώσῃς	διαζώσῃ	διαζώσητον	διαζώσητον	διαζώσωμεν	διαζώσητε	διαζώσωσῐ(ν)
	optative	διαζώσαιμῐ	διαζώσειᾰς, διαζώσαις	διαζώσειε(ν), διαζώσαι	διαζώσαιτον	διαζωσαίτην	διαζώσαιμεν	διαζώσαιτε	διαζώσειᾰν, διαζώσαιεν
	imperative		διάζωσον	διαζωσᾰ́τω	διαζώσᾰτον	διαζωσᾰ́των		διαζώσᾰτε	διαζωσᾰ́ντων
middle	indicative	διαζωσᾰ́μην	διαζώσω	διαζώσᾰτο	διαζώσᾰσθον	διαζωσᾰ́σθην	διαζωσᾰ́μεθᾰ	διαζώσᾰσθε	διαζώσᾰντο
	subjunctive	διαζώσωμαι	διαζώσῃ	διαζώσηται	διαζώσησθον	διαζώσησθον	διαζωσώμεθᾰ	διαζώσησθε	διαζώσωνται
	optative	διαζωσαίμην	διαζώσαιο	διαζώσαιτο	διαζώσαισθον	διαζωσαίσθην	διαζωσαίμεθᾰ	διαζώσαισθε	διαζώσαιντο
	imperative		διάζωσαι	διαζωσᾰ́σθω	διαζώσᾰσθον	διαζωσᾰ́σθων		διαζώσᾰσθε	διαζωσᾰ́σθων
passive	indicative	διαζώσθην	διαζώσθης	διαζώσθη	διαζώσθητον	διαζωσθήτην	διαζώσθημεν	διαζώσθητε	διαζώσθησᾰν
	subjunctive	διαζωσθῶ	διαζωσθῇς	διαζωσθῇ	διαζωσθῆτον	διαζωσθῆτον	διαζωσθῶμεν	διαζωσθῆτε	διαζωσθῶσῐ(ν)
	optative	διαζωσθείην	διαζωσθείης	διαζωσθείη	διαζωσθεῖτον, διαζωσθείητον	διαζωσθείτην, διαζωσθειήτην	διαζωσθεῖμεν, διαζωσθείημεν	διαζωσθεῖτε, διαζωσθείητε	διαζωσθεῖεν, διαζωσθείησᾰν
	imperative		διαζώσθητῐ	διαζωσθήτω	διαζώσθητον	διαζωσθήτων		διαζώσθητε	διαζωσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		διαζῶσαι			διαζώσᾰσθαι		διαζωσθῆναι
participle	m	διαζώσᾱς			διαζωσᾰ́μενος		διαζωσθείς
	f	διαζώσᾱσᾰ			διαζωσᾰμένη		διαζωσθεῖσᾰ
	n	διαζῶσᾰν			διαζωσᾰ́μενον		διαζωσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: διέζωκᾰ, διέζωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διέζωκᾰ	διέζωκᾰς	διέζωκε(ν)	διεζώκᾰτον	διεζώκᾰτον	διεζώκᾰμεν	διεζώκᾰτε	διεζώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	διεζώκω	διεζώκῃς	διεζώκῃ	διεζώκητον	διεζώκητον	διεζώκωμεν	διεζώκητε	διεζώκωσῐ(ν)
	optative	διεζώκοιμῐ, διεζωκοίην	διεζώκοις, διεζωκοίης	διεζώκοι, διεζωκοίη	διεζώκοιτον	διεζωκοίτην	διεζώκοιμεν	διεζώκοιτε	διεζώκοιεν
	imperative		διέζωκε	διεζωκέτω	διεζώκετον	διεζωκέτων		διεζώκετε	διεζωκόντων
middle/ passive	indicative	διέζωμαι	διέζωσαι	διέζωται	διέζωσθον	διέζωσθον	διεζώμεθᾰ	διέζωσθε	διέζωνται
	subjunctive	διεζωμένος ὦ	διεζωμένος ᾖς	διεζωμένος ᾖ	διεζωμένω ἦτον	διεζωμένω ἦτον	διεζωμένοι ὦμεν	διεζωμένοι ἦτε	διεζωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	διεζωμένος εἴην	διεζωμένος εἴης	διεζωμένος εἴη	διεζωμένω εἴητον/εἶτον	διεζωμένω εἰήτην/εἴτην	διεζωμένοι εἴημεν/εἶμεν	διεζωμένοι εἴητε/εἶτε	διεζωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		διέζωσο	διεζώσθω	διέζωσθον	διεζώσθων		διέζωσθε	διεζώσθων
		active				middle/passive
infinitive		διεζωκέναι				διεζῶσθαι
participle	m	διεζωκώς				διεζωμένος
	f	διεζωκυῖᾰ				διεζωμένη
	n	διεζωκός				διεζωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• διαζώννυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “διαζώννυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1241 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible