δεξάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dek.sá.me.nos/ → /ðekˈsa.me.nos/ → /ðekˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dek.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dekˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/

Participle

δεξάμενος • (dexámenos) m (feminine δεξᾰμένη, neuter δεξάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of δέχομαι (dékhomai)
2. (Ionic) aorist middle participle of δείκνῡμι (deíknūmi)

Declension

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεξᾰ́μενος dexắmenos	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Genitive		δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένης dexăménēs	δεξᾰμένου dexăménou		δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin		δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμένων dexăménōn
Dative		δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένῃ dexăménēi	δεξᾰμένῳ dexăménōi		δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin		δεξᾰμένοις dexăménois	δεξᾰμέναις dexăménais	δεξᾰμένοις dexăménois
Accusative		δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένην dexăménēn	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰμένους dexăménous	δεξᾰμένᾱς dexăménās	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Vocative		δεξᾰ́μενε dexắmene	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεξᾰμένως dexăménōs				δεξᾰμενώτερος dexămenṓteros				δεξᾰμενώτᾰτος dexămenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Ionic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεξᾰ́μενος dexắmenos	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Genitive		δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένης dexăménēs	δεξᾰμένου dexăménou		δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin		δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμενέων / δεξᾰμενῶν dexămenéōn / dexămenôn	δεξᾰμένων dexăménōn
Dative		δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένῃ dexăménēi	δεξᾰμένῳ dexăménōi		δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin		δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexăménoisĭ(n) / dexăménois	δεξᾰμένῃσῐ / δεξᾰμένῃσῐν dexăménēisĭ(n)	δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexăménoisĭ(n) / dexăménois
Accusative		δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένην dexăménēn	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰμένους dexăménous	δεξᾰμένᾱς dexăménās	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Vocative		δεξᾰ́μενε dexắmene	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon		δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō		δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεξᾰμένως dexăménōs				δεξᾰμενώτερος dexămenṓteros				δεξᾰμενώτᾰτος dexămenṓtătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.