δεξαμένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dek.sa.mé.nuːs/ → /ðek.saˈme.nus/ → /ðek.saˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dek.sa.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dek.saˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðek.saˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðek.saˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðek.saˈme.nus/

Participle

δεξᾰμένους • (dexăménous)

1. masculine accusative plural of δεξάμενος (dexámenos)