δίεση

Greek

Etymology

From French dièse, from Ancient Greek δίεσις (díesis), from διίημι (diíēmi, “to allow, to permit”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðiesi/
• Hyphenation: δί‧ε‧ση

Noun

δίεση • (díesi) f (plural διέσεις)

1. (music, of notes) sharp (raised by one semitone)

   Το Πρελούδιο σε ντο δίεση μινόρε του Ραχμάνινοφ.

   To Preloúdio se nto díesi minóre tou Rachmáninof.

   The Prelude in C-sharp minor by Rachmaninoff.

2. (music) sharp (♯, the sharp symbol itself)

   Ο κλαρινοπαίκτης έπαιξε λάθος νότα, διότι ο αντιγραφέας ξέχασε να βάλει δίεση μπροστά στη νότα.

   O klarinopaíktis épaixe láthos nóta, dióti o antigraféas xéchase na válei díesi brostá sti nóta.

   The clarinettist played the wrong note, since the copyist forgot to put a sharp in front of the note.

Declension

Declension of δίεση

	singular	plural
nominative	δίεση (díesi)	διέσεις (diéseis)
genitive	δίεσης (díesis)	διέσεων (diéseon)
accusative	δίεση (díesi)	διέσεις (diéseis)
vocative	δίεση (díesi)	διέσεις (diéseis)

Older or formal genitive singular: διέσεως (diéseos)

Antonyms

• ύφεση f (ýfesi, “flat”)