δίγλωσσος

Greek

Etymology

δί- (δις) (dí- (dis), “two, twice”) +‎ γλώσσα (glóssa, “tongue, language”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈði.ɣlo.sos/
• Hyphenation: δί‧γλωσ‧σος

Adjective

δίγλωσσος • (díglossos) m (feminine δίγλωσση, neuter δίγλωσσο)

1. bilingual (speaking two languages; written in two languages)
2. who expresses different opinions to different people, hypocrite

Declension

Declension of δίγλωσσος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	δίγλωσσος (díglossos)	δίγλωσση (díglossi)	δίγλωσσο (díglosso)		δίγλωσσοι (díglossoi)	δίγλωσσες (díglosses)	δίγλωσσα (díglossa)
genitive	δίγλωσσου (díglossou)	δίγλωσσης (díglossis)	δίγλωσσου (díglossou)		δίγλωσσων (díglosson)	δίγλωσσων (díglosson)	δίγλωσσων (díglosson)
accusative	δίγλωσσο (díglosso)	δίγλωσση (díglossi)	δίγλωσσο (díglosso)		δίγλωσσους (díglossous)	δίγλωσσες (díglosses)	δίγλωσσα (díglossa)
vocative	δίγλωσσε (díglosse)	δίγλωσση (díglossi)	δίγλωσσο (díglosso)		δίγλωσσοι (díglossoi)	δίγλωσσες (díglosses)	δίγλωσσα (díglossa)

Related terms

• διγλωσσία f (diglossía)

• and see: γλώσσα f (glóssa, “tongue, language”)