γήινος

Ancient Greek

Etymology

From γῆ (gê, “earth”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡɛ̌ː.i.nos/ → /ˈʝi.i.nos/ → /ˈʝi.i.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡɛ̌ː.i.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡe̝.i.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈʝi.i.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈʝi.i.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈʝi.i.nos/

Adjective

γήινος • (gḗinos) m (feminine γηίνη, neuter γήινον); first/second declension

1. of or pertaining to earth

Declension

First and second declension of γήῐ̈νος; γηῐ̈́νη; γήῐ̈νον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γήῐ̈νος gḗĭ̈nos	γηῐ̈́νη gēĭ̈́nē	γήῐ̈νον gḗĭ̈non		γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō	γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā	γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō		γήῐ̈νοι gḗĭ̈noi	γήῐ̈ναι gḗĭ̈nai	γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă
Genitive		γηῐ̈́νου gēĭ̈́nou	γηῐ̈́νης gēĭ̈́nēs	γηῐ̈́νου gēĭ̈́nou		γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin	γηῐ̈́ναιν gēĭ̈́nain	γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin		γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn	γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn	γηῐ̈́νων gēĭ̈́nōn
Dative		γηῐ̈́νῳ gēĭ̈́nōi	γηῐ̈́νῃ gēĭ̈́nēi	γηῐ̈́νῳ gēĭ̈́nōi		γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin	γηῐ̈́ναιν gēĭ̈́nain	γηῐ̈́νοιν gēĭ̈́noin		γηῐ̈́νοις gēĭ̈́nois	γηῐ̈́ναις gēĭ̈́nais	γηῐ̈́νοις gēĭ̈́nois
Accusative		γήῐ̈νον gḗĭ̈non	γηῐ̈́νην gēĭ̈́nēn	γήῐ̈νον gḗĭ̈non		γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō	γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā	γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō		γηῐ̈́νους gēĭ̈́nous	γηῐ̈́νᾱς gēĭ̈́nās	γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă
Vocative		γήῐ̈νε gḗĭ̈ne	γηῐ̈́νη gēĭ̈́nē	γήῐ̈νον gḗĭ̈non		γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō	γηῐ̈́νᾱ gēĭ̈́nā	γηῐ̈́νω gēĭ̈́nō		γήῐ̈νοι gḗĭ̈noi	γήῐ̈ναι gḗĭ̈nai	γήῐ̈νᾰ gḗĭ̈nă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γηῐ̈́νως gēĭ̈́nōs				—				γηϊνώτατος gēïnṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → German: Geïn (learned)
  • → English: gein

Further reading

• “γήινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γήινος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γήινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γήινος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)

Greek

Etymology

From Ancient Greek γήινος (gḗinos).

Adjective

γήινος • (gíinos) m

1. terrestrial, earthly

Declension

Declension of γήινος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	γήινος (gíinos)	γήινη (gíini)	γήινο (gíino)		γήινοι (gíinoi)	γήινες (gíines)	γήινα (gíina)
genitive	γήινου (gíinou)	γήινης (gíinis)	γήινου (gíinou)		γήινων (gíinon)	γήινων (gíinon)	γήινων (gíinon)
accusative	γήινο (gíino)	γήινη (gíini)	γήινο (gíino)		γήινους (gíinous)	γήινες (gíines)	γήινα (gíina)
vocative	γήινε (gíine)	γήινη (gíini)	γήινο (gíino)		γήινοι (gíinoi)	γήινες (gíines)	γήινα (gíina)

Derived terms

• εξωγήινος (exogíinos, “alien, extraterrestrial being”)