βυζαντινός
Jump to navigation
Jump to search
See also: Βυζαντινός
Greek
[edit]Adjective
[edit]βυζαντινός • (vyzantinós) m (feminine βυζαντινή, neuter βυζαντινό)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | βυζαντινός (vyzantinós) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινοί (vyzantinoí) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) | |
| genitive | βυζαντινού (vyzantinoú) | βυζαντινής (vyzantinís) | βυζαντινού (vyzantinoú) | βυζαντινών (vyzantinón) | βυζαντινών (vyzantinón) | βυζαντινών (vyzantinón) | |
| accusative | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινούς (vyzantinoús) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) | |
| vocative | βυζαντινέ (vyzantiné) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινοί (vyzantinoí) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) | |