απρόσωπος

Greek

Etymology

α- (a-) +‎ πρόσωπο (prósopo) +‎ -ος (-os)

Adjective

απρόσωπος • (aprósopos) m (feminine απρόσωπη, neuter απρόσωπο)

1. impersonal, faceless

   είναι απρόσωποι γραφειοκράτες ― eínai aprósopoi grafeiokrátes ― they are faceless bureaucrats

2. (grammar, linguistics) impersonal

   Synonym: (abbreviation) απρόσ. (aprós.)

   απρόσωπο ρήμα ― aprósopo ríma ― impersonal verb

Declension

Declension of απρόσωπος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απρόσωπος (aprósopos)	απρόσωπη (aprósopi)	απρόσωπο (aprósopo)		απρόσωποι (aprósopoi)	απρόσωπες (aprósopes)	απρόσωπα (aprósopa)
genitive	απρόσωπου (aprósopou)	απρόσωπης (aprósopis)	απρόσωπου (aprósopou)		απρόσωπων (aprósopon)	απρόσωπων (aprósopon)	απρόσωπων (aprósopon)
accusative	απρόσωπο (aprósopo)	απρόσωπη (aprósopi)	απρόσωπο (aprósopo)		απρόσωπους (aprósopous)	απρόσωπες (aprósopes)	απρόσωπα (aprósopa)
vocative	απρόσωπε (aprósope)	απρόσωπη (aprósopi)	απρόσωπο (aprósopo)		απρόσωποι (aprósopoi)	απρόσωπες (aprósopes)	απρόσωπα (aprósopa)

Further reading

• απρόσωπος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language