απρόκλητος

Greek

Adjective

απρόκλητος • (apróklitos) m (feminine απρόκλητη, neuter απρόκλητο)

1. unprovoked, uncalled-for

Declension

Declension of απρόκλητος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απρόκλητος (apróklitos)	απρόκλητη (aprókliti)	απρόκλητο (apróklito)		απρόκλητοι (apróklitoi)	απρόκλητες (apróklites)	απρόκλητα (apróklita)
genitive	απρόκλητου (apróklitou)	απρόκλητης (apróklitis)	απρόκλητου (apróklitou)		απρόκλητων (aprókliton)	απρόκλητων (aprókliton)	απρόκλητων (aprókliton)
accusative	απρόκλητο (apróklito)	απρόκλητη (aprókliti)	απρόκλητο (apróklito)		απρόκλητους (apróklitous)	απρόκλητες (apróklites)	απρόκλητα (apróklita)
vocative	απρόκλητε (apróklite)	απρόκλητη (aprókliti)	απρόκλητο (apróklito)		απρόκλητοι (apróklitoi)	απρόκλητες (apróklites)	απρόκλητα (apróklita)

Further reading

• απρόκλητος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language