αποίκιση
Greek
[edit]Pronunciation
[edit]Noun
[edit]αποίκιση • (apoíkisi) f (plural αποικίσεις)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αποίκιση (apoíkisi) | αποικίσεις (apoikíseis) |
| genitive | αποίκισης (apoíkisis) | αποικίσεων (apoikíseon) |
| accusative | αποίκιση (apoíkisi) | αποικίσεις (apoikíseis) |
| vocative | αποίκιση (apoíkisi) | αποικίσεις (apoikíseis) |
Older or formal genitive singular: αποικίσεως (apoikíseos)
Related terms
[edit]- see: αποικώ (apoikó, “I emigrate, I colonise”)