απαίνευτος
Greek
[edit]Adjective
[edit]απαίνευτος • (apaíneftos) m (feminine απαίνευτη, neuter απαίνευτο)
- unpraised, unlauded
- Synonym: ανεγκωμίαστος (anegkomíastos)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απαίνευτος (apaíneftos) | απαίνευτη (apaínefti) | απαίνευτο (apaínefto) | απαίνευτοι (apaíneftoi) | απαίνευτες (apaíneftes) | απαίνευτα (apaínefta) | |
| genitive | απαίνευτου (apaíneftou) | απαίνευτης (apaíneftis) | απαίνευτου (apaíneftou) | απαίνευτων (apaínefton) | απαίνευτων (apaínefton) | απαίνευτων (apaínefton) | |
| accusative | απαίνευτο (apaínefto) | απαίνευτη (apaínefti) | απαίνευτο (apaínefto) | απαίνευτους (apaíneftous) | απαίνευτες (apaíneftes) | απαίνευτα (apaínefta) | |
| vocative | απαίνευτε (apaínefte) | απαίνευτη (apaínefti) | απαίνευτο (apaínefto) | απαίνευτοι (apaíneftoi) | απαίνευτες (apaíneftes) | απαίνευτα (apaínefta) | |
Related terms
[edit]- see: επαινώ (epainó, “to praise”)