απάνθρωπος

Greek

Adjective

απάνθρωπος • (apánthropos) m (feminine απάνθρωπη, neuter απάνθρωπο)

1. inhuman, inhumane

   Antonym: ανθρώπινος (anthrópinos)

Declension

Declension of απάνθρωπος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απάνθρωπος (apánthropos)	απάνθρωπη (apánthropi)	απάνθρωπο (apánthropo)		απάνθρωποι (apánthropoi)	απάνθρωπες (apánthropes)	απάνθρωπα (apánthropa)
genitive	απάνθρωπου (apánthropou)	απάνθρωπης (apánthropis)	απάνθρωπου (apánthropou)		απάνθρωπων (apánthropon)	απάνθρωπων (apánthropon)	απάνθρωπων (apánthropon)
accusative	απάνθρωπο (apánthropo)	απάνθρωπη (apánthropi)	απάνθρωπο (apánthropo)		απάνθρωπους (apánthropous)	απάνθρωπες (apánthropes)	απάνθρωπα (apánthropa)
vocative	απάνθρωπε (apánthrope)	απάνθρωπη (apánthropi)	απάνθρωπο (apánthropo)		απάνθρωποι (apánthropoi)	απάνθρωπες (apánthropes)	απάνθρωπα (apánthropa)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απάνθρωπος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απάνθρωπος, etc.)

Related terms

• and see: άνθρωπος m (ánthropos, “human”)
• απανθρωπιά f (apanthropiá, “cruelty, inhumanity”)

 

Noun

απάνθρωπος • (apánthropos) m (plural απάνθρωποι)

1. cruel or inhuman person
2. alien, non-human

Declension

	singular	plural
nominative	απάνθρωπος (apánthropos)	απάνθρωποι (apánthropoi)
genitive	απανθρώπου (apanthrópou)	απανθρώπων (apanthrópon)
accusative	απάνθρωπο (apánthropo)	απανθρώπους (apanthrópous)
vocative	απάνθρωπε (apánthrope)	απάνθρωποι (apánthropoi)