αναπόδοτος

Greek

Adjective

αναπόδοτος • (anapódotos) m (feminine αναπόδοτη, neuter αναπόδοτο)

1. untranslatable
2. unreturned, unreciprocated
3. unmatched, unattributable

Declension

Declension of αναπόδοτος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αναπόδοτος (anapódotos)	αναπόδοτη (anapódoti)	αναπόδοτο (anapódoto)		αναπόδοτοι (anapódotoi)	αναπόδοτες (anapódotes)	αναπόδοτα (anapódota)
genitive	αναπόδοτου (anapódotou)	αναπόδοτης (anapódotis)	αναπόδοτου (anapódotou)		αναπόδοτων (anapódoton)	αναπόδοτων (anapódoton)	αναπόδοτων (anapódoton)
accusative	αναπόδοτο (anapódoto)	αναπόδοτη (anapódoti)	αναπόδοτο (anapódoto)		αναπόδοτους (anapódotous)	αναπόδοτες (anapódotes)	αναπόδοτα (anapódota)
vocative	αναπόδοτε (anapódote)	αναπόδοτη (anapódoti)	αναπόδοτο (anapódoto)		αναπόδοτοι (anapódotoi)	αναπόδοτες (anapódotes)	αναπόδοτα (anapódota)