ανακριτικός
Greek
[edit]Adjective
[edit]ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)
- interrogatory, examining, fact-finding
- ανακριτικό γραφείο ― anakritikó grafeío ― interview room
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανακριτικός (anakritikós) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικοί (anakritikoí) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) | |
| genitive | ανακριτικού (anakritikoú) | ανακριτικής (anakritikís) | ανακριτικού (anakritikoú) | ανακριτικών (anakritikón) | ανακριτικών (anakritikón) | ανακριτικών (anakritikón) | |
| accusative | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικούς (anakritikoús) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) | |
| vocative | ανακριτικέ (anakritiké) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικοί (anakritikoí) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) | |
Related terms
[edit]- see: ανακρίνω (anakríno, “to interrogate, to cross-examine”)