αναβάτης

Greek

Noun

αναβάτης • (anavátis) m (plural αναβάτες, feminine αναβάτρια)

1. rider, horseman
2. climber, mountaineer

   αναβάτες των Άλπεων ― anavátes ton Álpeon ― Alpine mountaineers

Declension

Declension of αναβάτης

	singular	plural
nominative	αναβάτης (anavátis)	αναβάτες (anavátes)
genitive	αναβάτη (anaváti)	αναβατών (anavatón)
accusative	αναβάτη (anaváti)	αναβάτες (anavátes)
vocative	αναβάτη (anaváti)	αναβάτες (anavátes)

Katharevousa forms: αναβάτου, αναβάτην

Synonyms

• (horseman, cavalryman): ιππέας m (ippéas)
• (climber): ορειβάτης m (oreivátis)

Coordinate terms

• καβαλάρης m (kavaláris, “horse rider”)
• μοτοσυκλετιστής m (motosykletistís, “motorcyclist”)
• ποδηλάτης m (podilátis, “cyclist”)
• προσθήκη f (prosthíki, “legal rider”)

Related terms

• see: ανάβαση f (anávasi, “ascent”)