ανήκεστος

Greek

Adjective

ανήκεστος • (aníkestos) m (feminine ανήκεστη, neuter ανήκεστο)

1. irreparable, incurable (usually only found in the phrase indicated)

   ανήκεστη/ανήκεστος βλάβη ― aníkesti/aníkestos vlávi ― irreparable damage

Declension

Declension of ανήκεστος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ανήκεστος •	ανήκεστος • ανήκεστη •	ανήκεστο •		ανήκεστοι •	ανήκεστοι • ανήκεστες •	ανήκεστα •
genitive	ανηκέστου • ανήκεστου •	ανηκέστου • ανήκεστης •	ανηκέστου • ανήκεστου •		ανηκέστων • ανήκεστων •	ανηκέστων • ανήκεστων •	ανηκέστων • ανήκεστων •
accusative	ανήκεστο •	ανήκεστο • ανήκεστη •	ανήκεστο •		ανηκέστους • ανήκεστους •	ανηκέστους • ανήκεστες •	ανήκεστα •
vocative	ανήκεστε •	ανήκεστε • ανήκεστη •	ανήκεστο •		ανήκεστοι •	ανήκεστοι • ανήκεστες •	ανήκεστα •