ακουμπάω

Greek

Alternative forms

• ακουμπίζω (akoumpízo)
• ακουμπώ (akoumpó) variant of -άω, -ώ

Etymology

Inherited from Byzantine Greek ἀκ(κ)ουμπῶ < ἀκουμπίζω from ἀκκουμβίζω, from Latin accumbō.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kumˈba.o/
• Hyphenation: α‧κου‧μπά‧ω

Verb

ακουμπάω • (akoumpáo) / ακουμπώ (past ακούμπησα, passive ακουμπιέμαι, p‑past ακουμπήθηκα, ppp ακουμπισμένος) and rare ακουμπημένος (akoumpiménos)

1. touch
2. put down, rest, lay (put something on a surface)

Conjugation

ακουμπάω / ακουμπώ, ακουμπιέμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	ακουμπάω, ακουμπώ	ακουμπήσω	ακουμπιέμαι	ακουμπηθώ
2 sg	ακουμπάς	ακουμπήσεις	ακουμπιέσαι	ακουμπηθείς
3 sg	ακουμπάει, ακουμπά	ακουμπήσει	ακουμπιέται	ακουμπηθεί
1 pl	ακουμπάμε, ακουμπούμε	ακουμπήσουμε, [‑ομε]	ακουμπιόμαστε	ακουμπηθούμε
2 pl	ακουμπάτε	ακουμπήσετε	ακουμπιέστε, (‑ιόσαστε)	ακουμπηθείτε
3 pl	ακουμπάνε, ακουμπάν, ακουμπούν(ε)	ακουμπήσουν(ε)	ακουμπιούνται, (‑ιόνται)	ακουμπηθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ακουμπούσα, ακούμπαγα	ακούμπησα	ακουμπιόμουν(α)	ακουμπήθηκα
2 sg	ακουμπούσες, ακούμπαγες	ακούμπησες	ακουμπιόσουν(α)	ακουμπήθηκες
3 sg	ακουμπούσε, ακούμπαγε	ακούμπησε	ακουμπιόταν(ε)	ακουμπήθηκε
1 pl	ακουμπούσαμε, ακουμπάγαμε	ακουμπήσαμε	ακουμπιόμασταν, (‑ιόμαστε)	ακουμπηθήκαμε
2 pl	ακουμπούσατε, ακουμπάγατε	ακουμπήσατε	ακουμπιόσασταν, (‑ιόσαστε)	ακουμπηθήκατε
3 pl	ακουμπούσαν(ε), ακούμπαγαν, (ακουμπάγανε)	ακούμπησαν, ακουμπήσαν(ε)	ακουμπιόνταν(ε), ακουμπιόντουσαν, ακουμπιούνταν	ακουμπήθηκαν, ακουμπηθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ακουμπάω, θα ακουμπώ ➤	θα ακουμπήσω ➤	θα ακουμπιέμαι ➤	θα ακουμπηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ακουμπάς, …	θα ακουμπήσεις, …	θα ακουμπιέσαι, …	θα ακουμπηθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ακουμπήσει   έχω, έχεις, ... ακουμπισμένο1 / ακουμπημένο ➤		έχω, έχεις, … ακουμπηθεί   είμαι, είσαι, ... ακουμπισμένος2 / ακουμπημένος ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ακουμπήσει   είχα, είχες, ... ακουμπισμένο / ακουμπημένο		είχα, είχες, … ακουμπηθεί   ήμουν, ήσουν, ... ακουμπισμένος / ακουμπημένος
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ακουμπήσει   θα έχω, θα έχεις, ... ακουμπισμένο / ακουμπημένο		θα έχω, θα έχεις, … ακουμπηθεί   θα είμαι, θα είσαι, ... ακουμπισμένος / ακουμπημένος
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ακούμπα, ακούμπαγε	ακούμπησε, ακούμπα	—	ακουμπήσου
2 pl	ακουμπάτε	ακουμπήστε	ακουμπιέστε	ακουμπηθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ακουμπώντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ακουμπήσει ➤		ακουμπισμένος, -η, -ο ακουμπημένος, -η, -ο1 ➤
Nonfinite form➤	ακουμπήσει		ακουμπηθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The expected participle of this verb -ημένος (ακουμπημένος) is rare. The form -ισμένος (ακουμπισμένος, from the rare verb ακουμπίζω (akoumpízo) is much more common.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• ακούμπιστος (akoúmpistos, “not supported; uncrushed”)
• ακούμπημα n (akoúmpima, “touch”)
• ακούμπισμα n (akoúmpisma, “touch”)
• ακουμπισμένος (akoumpisménos, participle)
• ακουμπιστήρι n (akoumpistíri, “armrest”)
• ακουμπιστός (akoumpistós, “leaning on”)