αδήμευτος
Greek
[edit]Adjective
[edit]αδήμευτος • (adímeftos) m (feminine αδήμευτη, neuter αδήμευτο)
- unconfiscated, unseized
- unseizable, non-confiscatable (not subject to seizure)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αδήμευτος (adímeftos) | αδήμευτη (adímefti) | αδήμευτο (adímefto) | αδήμευτοι (adímeftoi) | αδήμευτες (adímeftes) | αδήμευτα (adímefta) | |
| genitive | αδήμευτου (adímeftou) | αδήμευτης (adímeftis) | αδήμευτου (adímeftou) | αδήμευτων (adímefton) | αδήμευτων (adímefton) | αδήμευτων (adímefton) | |
| accusative | αδήμευτο (adímefto) | αδήμευτη (adímefti) | αδήμευτο (adímefto) | αδήμευτους (adímeftous) | αδήμευτες (adímeftes) | αδήμευτα (adímefta) | |
| vocative | αδήμευτε (adímefte) | αδήμευτη (adímefti) | αδήμευτο (adímefto) | αδήμευτοι (adímeftoi) | αδήμευτες (adímeftes) | αδήμευτα (adímefta) | |