ένταλμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔνταλμα (éntalma).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɛn.dal.ma/

Noun

ένταλμα • (éntalma) n (plural εντάλματα)

1. order, warrant (written authorisation, order, command, etc)

Declension

Declension of ένταλμα

	singular	plural
nominative	ένταλμα (éntalma)	εντάλματα (entálmata)
genitive	εντάλματος (entálmatos)	ενταλμάτων (entalmáton)
accusative	ένταλμα (éntalma)	εντάλματα (entálmata)
vocative	ένταλμα (éntalma)	εντάλματα (entálmata)

Related terms

• ένταλμα σύλληψης n (éntalma sýllipsis, “arrest warrant”)
• ένταλμα έρευνας n (éntalma érevnas, “search warrant”)
• εντολή f (entolí, “order, command”)