άθελος

Greek

Adjective

άθελος • (áthelos) m (feminine άθελη, neuter άθελο)

1. unintentional, unwilling, involuntary

Declension

Declension of άθελος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	άθελος (áthelos)	άθελη (átheli)	άθελο (áthelo)		άθελοι (átheloi)	άθελες (átheles)	άθελα (áthela)
genitive	άθελου (áthelou)	άθελης (áthelis)	άθελου (áthelou)		άθελων (áthelon)	άθελων (áthelon)	άθελων (áthelon)
accusative	άθελο (áthelo)	άθελη (átheli)	άθελο (áthelo)		άθελους (áthelous)	άθελες (átheles)	άθελα (áthela)
vocative	άθελε (áthele)	άθελη (átheli)	άθελο (áthelo)		άθελοι (átheloi)	άθελες (átheles)	άθελα (áthela)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άθελος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άθελος, etc.)

Synonyms

• αθέλητος (athélitos)
• άκων (ákon)

Related terms

• άθελα (áthela, “unwillingly”)